11. Bölüm

1.7K 43 5
                                    

Cem karaca - çok yorgunum


Kalbim korkuyla çarpmaya başladı

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kalbim korkuyla çarpmaya başladı. Polisler üzerime doğru gelirken dik durup soğuk kanlı olmaya çalıştım.

"Hare...sakin ol. Renk verme." Çağan konuşurken cevap vermedim sadece başıma gelecekleri gözlerimin önünden geçirdim. Büyük ihtimalle cezaevine girecek yıllarca çıkamayacaktım. O gidecekti. Ben icerideyken yurt dışına gidecekti öyle demişti.

"Çantanızı ve üzerinize aramamız gerekiyor." Polis yanıma gelince ilk söylediği şey buydu.

"Oyala biraz ben halledeceğim." Çağanın sesi kulaklıktan gelince derin bir nefes aldım.

"Öyle mi? Yanlış bir şey mi oldu, anlamadım birazdan uçağa yetişmem lazımda."

"Lütfen zorluk çıkarmadan çantanızı açar mısınız?" Aynı soğuk kanlılıkla başımı salladım her ne kadar renk vermemeye çalışsam da ellerimin titrememesi için elimden geleni yapıyordum.

"Pekala." Yanımızdaki koltuğa çantayı bırakıp açmak için tokasini açtım. Tam o anda büyük bir gürültü koptu. Hemen on metre uzaklıkta kavga başlamıştı. Polisler hızla yanımdan uzaklaşınca o tarafa baktım. Gözlerime inanamıyordum... Çağan ve Anıl kavga ediyorlardı.

Bunun Çağanın bir oyunu olduğunu anlamam uzun sürmedi. Hızla çantayı tekrar kapatıp değiştireceğim kişiye döndüğümde onunda bana doğru geldiğini fark ettim. İkimizde birbirimizi tanımıyor muş gibi yürüdüğümüzde tam yanımdayken el çabukluğuyla çantaları değiştirdik.

Kalbim heyecandan deli gibi çarparken elimdeki çantayla hızla havaalanından çıkıp dışarıda beni bekleyen arabaya bindim.

Tuttuğum nefesimi bırakırken araba hareket edince direksiyondaki Liya ya baktım

"Nereye gidiyorsun Çağan ve Anıl içeride." Liya bana güven verircesine baktı

"Çağan böyle olmasını istedi büyük ihtimalle önce karakola götürülecekler sonra serbest bırakıldığında evde buluşacağız."

"Karakol mu?" Kaşlarım çatıldı

"Evet, sen onu boşver de hallettin mi?" Çantaya baktım

"Evet, hallettim."diye mırıldandım

"Ne yaptın da polisler senden şüphelendi?" Hemen yanımda oturan Denize dik dik baktım

"Alnımda yazıyordu ordan anlamışlardır."

"Ben ciddiyim."

"Bende sana hesap vermek zorunda değilim." Bana salak mışım gibi baktı.

"Gerçekten Hakan'ın senin gibi ergenlerde iş yapmasina bir anlam veremiyorum." Sinirden dudağımı dişlerken kendimden beklenilmeyecek bir şey yapıp sustum.

İTAAT ET +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin