His doctor

Chapter 1

"WOAH! Easy big wolf, I won't hurt you. I'm harmless, promise." She pleaded while slowly walking towards the big wolf. She's still amaze by how big this wolf is. This wasn't really her first time to see a wolf personally, but this is her first time seeing a wolf bigger than her size.
The wolf is hissing and she wasn't sure if the hiss is for her or is it because of the wound that's surely painful.

"Please let me treat you." She pleaded, again.

But Raindrop is Raindrop. Hindi siya titigil hangga't 'di matutulungan ang sugatang lobo. Her conscience wouldn't leave her for sure if she'll leave this wolf hanging na bagamat malaki man ay nanghihina naman. There's this feeling also that she can't explain. Parang panatag ang loob niya sa lobo at parang may koneksiyon sila na hindi niya maintindihan. Iniisip na lang niya na dahil lang iyon sa pagmamahal niya sa mga hayop.

Tuluyan na nga siyang nakalapit sa lobo. She didn't waste the opportunity at sinimulan nang gamutin ang sugat nito. Napansin naman niyang hindi na ito sumisinghal at parang komportable na ito sa presensiya niya. Napangiti naman siya.

While treating it, kinakausap niya rin ito na akala naman ay maiintindihan siya. That's her nature, she treated her patients as if they're human and she loves doing it.

"You're really a big wolf huh. Bakit ka ba nasugatan? Dapat mag-iingat ka na next time dahil baka hindi na kita matulungan. Alam mo wolfie kahit malaki ka, ang cute cute mo pa rin.

"Ah btw, are you a girl or a boy? Oh lemme see." Habang ginagamot pa rin ang sugat ng lobo ay sinilip niya panandalian ang maselang parte ng katawan nito upang kompirmahin ang kasarian nito. Normal lang naman yan para sakanya.

Mahina siyang napatawa dahil sa munting paggalaw ng lobo. Yung tipong pinipigilan siyang masilip ang maselang parte ng katawan nito. "Wag kang mahiya Mr. big Wolfie." Saad niya habang may ngiti sa labi.

"There, tapos na!" Saad niyang muli matapos gamutin ang sugat nito. Nahirapan pa nga siyang bendahan ang katawan nito dahil mabalahibo na nga, malaki pa. Buti na nga lang at hindi masiyadong naggagagalaw ang lobo. Iniisip nga niyang naiintindihan siya nito.

Inayos na muli niya ang kanyang mga gamit bago muling pagtuunan ng pansin si big Mr. wolfie na kasalukuyan nang nakatayo. Again, namesmerize na naman siya sa gandang taglay nito. Hindi niya na napigilan ang sarili at hinaplos niya ang balahibo nito.

"So dark and soft. You're beautiful." she said while looking to the wolf's yellow eyes that is also looking intently at her.

Napailing-iling nalang siya nang sumagi sa kanyang isipan na ampunin ito. She can't do that, mag he-hysterical panigurado ang mga tao sa siyudad kung makita ang lobo na mas malaki pa ang size sa ibang tao. Baka mapatay pa ito. No way!

"Paano ba iyan Mr. big wolfie at aalis na ako. I need to be there na eh. So, see you next time? Mag-iingat ka na. Bye bye!" She bid a goodbye and for the last time hinaplos niya muli ang balahibo nito bago magsimulang maglakad na papalayo.

Kahit sa maikling panahon alam niya sa sarili niyang napalapit na siya sa lobo at hindi niya mapigilan ang lungkot habang humahakbang papalayo rito.

'Hope to see you again Mr. big wolfie.' bulong niya sa hangin.