Seems like Raindrop is in hangover state when she woke up. Her head is palpitating. “What the h*** happened?” Kanyang naalala na nasa bahay pala siya nila Flower natulog. Nagkagulo raw kasi ang mga lobo kaninang madaling araw kaya wala na siyang choice kundi rito nalang tumuloy. Hindi nga lang niya maintindihan kung bakit binibiyak ang ulo niya dahil sa sakit na nararamdaman. Hindi naman siya uminom ng alak o kung ano pa man.
“Bwesit na ulo ‘to sarap iumpog para matuluyan.” nanggigigil na pahayag niya.
Tumayo na siya at lumabas ng kwartong pinagtuluyan. Nakarinig siya ng ingay mula sa kusina kung kaya't doon nalang siya dumiretso. Doon ay nadatnan niya ang mag-asawang Flower at Nick na nag-uusap. Pareho ang dalawa na naghahanda ng umagahan. Both stop in midway when they saw her approaching them. Makikita sa mukha ni Flower ang pag-aalala and at the same time pagkailang.
“Patak ng Ulan ayos ba ang pakiramdam mo?” tanong nito sa kanya.
Ngumiti naman siya rito bago sumagot. “Oo, medyo masakit lang ulo ko na parang galing sa hangover.”
“Tamang tama at handa na yung mga pagkain. Kumain na tayo para mabawasan ang sakit ng ulo mo.” Ramdam niya talaga ang munting pagkailang ng kaibigan, may alam na ito panigurado.
She silently sat on the chair, not even bother to stare at Nick. She's actually not okay with this current situation. All she wanted is to get out of this house and go somewhere else. Nagsimula na silang kumain ng tahimik. Flower’s usually talkative but now, it's the other way around at naninibago siya rito. Siya nama'y parang may kung anong bikig sa lalamunan niya. Gusto niyang umiyak pero pinipigilan niya.
“Iwan ko muna kayo. I know both of you should talk. Sige.” Napatingin siya kay Flower nang bigla itong magsalita. Tinanguan at nginitian sila nito bago iwan silang dalawa ni Nick.
Seconds passed yet the room's still filled with silence.
“RD–”
“Don’t you ever dare call me that nickname again.”
“Sorry.”
“You should be.”
Again, silence filled the whole kitchen. Maya-maya pa’y tumayo siya at handa na sanang iwan si Nick nang bigla siya nitong pigilan. “I’m really sorry. I don't know how to start explaining or if I ever have the rights to face you Rai–”
“I really wanted to have closure Nick, but for now I really can't even look at you nor wanted to hear your voice. Seeing you here is so sudden and knowing that you're Flower's husband are too much. Talk to you some other time. Excuse me.” Walang emosiyong sabi niya bago lumabas ng kusina. Nakasalubong niya pa si Flower sa sala. Nginitian niya lang ito bago umalis sa buong kabahayan.
Lakad lang siya ng lakad. Lumilipad ang utak niya, tulo’y hindi niya pansin ang may paggalang na pakikitungo sa kanya ng mga taong nakakasalubong niya. Amoy na kasi ng mga ito ang marka ng kanilang Alpha kung kaya’t isa lang ang ibig sabihin nito, siya ay ang kanilang Luna.
“Alpha’s mark.”
“Ang Luna.”
“Sa wakas may Luna na ang ating pack.”
“Woah, she's our Luna? Now I know why.”
“She’s really pretty. A human Luna.”
Ilan lang yan na mga bulungan sa paligid na hindi manlang pansin ng dalaga. Tuluyan na siyang nakaalis sa mataong lugar. Napadpad muli siya sa paborito niyang tambayan, ang malaking punong nag-aala christmas tree tuwing gabi dahil sa mga kulisap.
Her tears started to fall off from her eyes the moment she sat under the tree. This tree is really a witness how vulnerable she is.
Nasasaktan siya, masiyado pa rin siyang nasasaktan sa ginawa sa kanya ni Nick. Gusto niyang bugbugin ang binata o kung ano pang puweding gawin masaktan niya lang ito. Yung sugat na iniwan nito 2 years ago ay bumukas ulit. Tinatanong na naman niya ang sarili kung anong pagkukulang o anong mali ang nagawa niya pero wala siyang makuhang sagot.
Patuloy pa rin ang pagtulo ng mga luha niya. Sa ‘di kalayuan mula sakanya ay nandoon si Night pinapanood siya. Habang tahimik na umiiyak ay nakita niya ang kaibigang lobo na papalapit sa kanya.
Nang makita ang kaibigan, para siyang naging batang inagawan ng kendy na gustong magsumbong sa tatay. Ang kaninang tahimik niyang pag-iyak ay napalitan ng malakas na hagulgol. Umiiyak siyang tumayo at sinunggaban ng yakap si Night.
Calm in the form of his wolf really feel the sadness of his mate. Ramdam na niya ito kanina pa, ito nga talaga ang nagagawa ng mate bonds. Ang maramdaman ng isang katulad niya ang nararamdaman ng kanyang kapareha. He don't know the reason why she's having this kind of emotion. An emotion of being betrayed and heartbroken. Seeing and feeling how she's hurting now making him into rage of anger. ‘Who did this to you?’ asked he, but of course she couldn't hear it.
He doubt that this is all about what happened last night. His cousin which is Serene took her memory about him marking her. They need to erased it because she can be probably traumatize. Hindi naman kasi talaga normal ang ganoon para sa mga tao.
Raindrop is still at the verge of crying while hugging her wolf friend. Minutes later she stopped. Kahit papaano ay nahimasmasan na rin siya. Gumaan ng kaunti ang pakiramdam niya. Salamat kay Night. Ang pagmamahal niya talaga sa mga hayop ang isa sa mga dahilan kung bakit nakakayanan niyang i-survive ang isang problema.
Weird, but another feeling she can't name was added towards Night. Hindi niya maintindihan, hindi niya alam kung ano bang klaseng emosiyon ‘to.
“Thanks for staying here with me Night.” kausap niya sa lobo matapos bumitaw sa yakap. Hinimashimas naman niya ang balahibo nito.
Night just growled as if he knows her pain.
BINABASA MO ANG
His doctor
WerewolfRaindrop is a passionate vet who fortunately-b'coz she likes it- been assigned to a medical mission in the very rural area. That's the Altamir pack. A place where she thought everything was normal until the day of werewolves festival. That was also...
