His doctor

Chapter 7

Kahit hatak hatak siya ng kanyang nakatatandang kapatid ay hindi pa rin nawawala ang ngisi niya. He likes to annoy his brother and seeing it now is fulfilling. Don't get him wrong, he also love his brother but he loves being more playful. He also respect his brother for being an alpha, but today is different. Ramdam ni Chill na kailangan niyang umakto bilang isang pasaway, at nakakainis na kapatid. He needs to.

Nang malaman niyang nahanap na ni Calm ang mate nito ay subrang natuwa siya. Mas lalo siyang natuwa at namangha sa pagkakataon dahil tao ang mate nito. Everyone in their pack knows how much his brother hate the human kind and knowing that his brother become mated to one of them is challenging. He wants to change Calm’s principle even by making him angry to him. Chill wants him to see that not all human were bad as he thought. He wants him to see the beauty of human nature.

Calm’s principle is not to trust human because he thought that betrayal is their nature, that all human tends to betray him and all. He can't blame him though, maraming beses na rin itong pinagtaksilan. May pagkakataon nga rin na nawala ang tiwala niya sa mga tao, but unlike his brother, his mind was open minded to understand that not all human were untrustworthy.

“Calm down bro.” Sabi niya habang kumakawala sa higpit nang pagkakahawak ni Calm.

Pinakawalan naman siya nito pero ang mga titig nama’y sinusunog siya. Napataas nalang siya ng dalawang kamay –na tanda ng pagsuko–. Ang mga naglalarong ngiti sa labi ay hindi pa rin nawawala.

“You’re provoking me don't you?” igting pangang saad nito.

“No. Why would I?” mapaglarong saad niya.

“You know that she's my mate but you still touching her in my presence–”

“But she's a human. You don't care about her do you?”

“She’s still my mate.” May diing sabi nito.

“She’s still a pure mortal brother.” nakangisi pa rin.

“C’mon bro. Yes she's human, but she's also your mate. Give yourself a chance to trust again. Also, you can't control yourself for being possessive, it's werewolves nature. Saakin pa nga lang nagseselos ka na, paano pa kaya kapag makita mo siyang kasama ang ibang lalaki?” dagdag pa niya nang hindi ito makasagot sa kanya.

“Shut up.” Huling sabi nito bago umalis sa buong kabahayan.

“Tsk tsk tsk. You can't escape your fate bro.” ngiting saad niya bago bumalik sa dining area.

Bumalik si Chill pero hindi na nito kasama ang kapatid. Nakahinga naman ng maluwag si Raindrop nang hindi makita si Calm. She don't know how to act again in front of him. Mukhang nawawalan siya ng composure kapag nasa paligid niya ang binata.

Matapos ang dinner ay napagpasiyahan na niyang umalis. May kaunting napagkwentuhang kung ano-ano. Hindi pa nga gusto ni Mrs. Soledad na umalis siya pero nag-insist talaga siyang aalis na.

Ihahatid din sana siya ni Chill pauwi pero tinanggihan niya rin.

“You sure?”
“Yeah. Malapit lang naman. Kakayanin.”

Gusto pang mag-insist ni Chill pero pinigilan na niya. She actually want to be alone.

Nagsimula na siyang maglakad palayo sa Altamir’s residence. It's around 9:00 in the evening and she don't want yet to go back to her chamber. Then she decided to follow her intuition. Namalayan nalang niya ang sarili niyang nasa kalagitnaan ng gubat. Pinapalibutan siya ng mga kumikinang na alitaptap na siyang nagbibigay liwanag din sa paligid. Instead of feeling scared, she find herself at peace.

This scenery is so relaxing. Mukhang ito na ang lugar na pagtatambayan niya kapag may free time siya, gaya ngayon.

May nakita siyang isang puno na pinapalibutan ng mga alitaptap. Pinuntahan niya ito at umupo doon. Sinandal ang sarili sa puno at pinagkatitigan ang paligid. Napapangiti nalang talaga siya. Maya-maya pa’y bigla nalang siyang napaluha.

Hindi na nga niya napigilan ang sariling mapaiyak. Sa mga ganitong pagkakataong mag-isa siya ay hindi niya mapigilan ang sariling alalahanin ang nakaraan niya.

“It’s been almost two years but the pain you brought me is still here. I still can't understand why.” kausap niya sa hangin, hinahayaang maglandas ang mga luha sa pisngi.

Natigil lang ang drama niya nang biglang may kung anong nilalang ang lumitaw sa harapan niya. Matatakot na sana siya ngunit hindi na natuloy dahil bigla niya itong nakilala.
“Mr. Big wolfie.” nakangiting saad na niya.

Ang dilaw nitong mata ay parang nagsisilbing liwanag sa kadiliman. Ang kabuuan ng lobo ay hindi kaagad makikita dahil sa maitim nitong balahibo.

“It’s nice to see you again Mr. Big wolfie.” Tuwang tuwa talaga siya nang makita muli ang malaking lobo. Parang natanggal lahat ng sama ng loob niya nang makita ito. Tuloy ay naisip na naman niyang ampunin ito.

“The way I call you is too long. I guess I should call you with another name. What do you think?” saad niya rito nang mapagtantong ang haba nga ng Mr. Big wolfie at nakakatamad minsan sambitin.

The wolf growl as if giving her permission to do so. “You want? Okay.”

Habang nag-iisip sa ipapangalan sa malaking lobo, ito nama’y tumabi sa kanya. Nakaupo na ito ngayon habang ang paningin ay nasa kanya pa rin.

“Don’t stare too much. I might melt.” Tugon niya. Ang paningin ay nasa kanyang unahan.

“Night.” Sa ilang minutong katahimikan ay bigla siyang nagsalita.

“Night..... tama! From now on, I'll call you Night. It suits you. Your fur was dark as night, and your eyes was giving light in the darkest night. Really suits you. ” Ngiti niyang sambit dito. Nasa lobo na ang kanyang paningin.

The wolf growl again. “You like it?” Tanong niya, and again it growl.
“I’m glad.” Ngiting ngiti naman siya. Hinaplos niya ang mga balahibo nito. The soft fur of the wolf provoking her to hug it.

And she did. Raindrop hug the wolf she named as Night.