spideypool // larry

27

Merhaba!

Muhtemelen çok bebek istediğim bir dönemde aklıma gelip yazdığım fikiri uzatmak istediğinizde gerçekten mutlu oldum kdkjdk

Çünkü doyamamıştım ve bölümü bitiremediğimden yarıda kesmiştim.

Yazım hataları olursa üzgünüm,

İyi okumalar~

×××

Bu işin sonu yoktu...

İkizler çok şey istemiyorlardı aslında.

Sadece daha güçlü olma ihtimaliyle gelen sevinçlerini kahraman arkadaşlarıyla paylaşmak istemişlerdi.

Ne bilsinlerdi ki yanlışlıkla yaptıkları büyüyü düzeltmesinler diye kaçıp gideceklerini?

Pardon.

Harry'nin Louis'yi kaçıracağını.

"Niall kilometrelerce hız yapıyorsun, ama bir işe yaramıyor!?"

"Adam profesyonel suçlu Nora! Elimden kaçıyor işte bir şekilde!"

"Şimdi neredeler!?"

"Bilmiyorum, of!"

Şehrin içine girdiklerinde işleri daha da zorlaşmıştı. Her yere girmiş olabilirlerdi, o dikkat çekici kostümlerini rağmen. Bu yüzden Niall yerden, seri bir şekilde köşe bucak her yere bakarken Nora tepeden izliyordu tüm sokakları.

"Hayır, anlamıyor ki!? Louis düzelince bu yüzden iyi bir azar yedirecek diyorum, yok! Bebeğim de bebeğim!"

Onlar her yeri köşe bucak ararken Harry, Louis'nin şapkasını indirip yüzüne baktı, saklandığı dar sokakta.

"Böceğim de benimle kalmak istiyor, değil mi?"

Louis tombul ellerini Harry'nin maskesinin üzerinden yanaklarına koydu. Dead sadece bu hareketle bile olduğu yerde erirken Louis onun maskesini çekiştiriyordu.

"Bunu evet olarak alıyorum. O halde sıradaki hamlemiz ne olmalı?"

Bağdaş kurarak oturdu ve Louis'yi de bacaklarına oturttu. "Seni ömür boyu izleyebilirim şuan... Yani sonsuza dek!"

Louis heyecanla bağırıp ellerini salladığında Harry de ellerini kaldırmış ve birleştirmişti. Bebek meraklı bir şekilde ellerini yasladığı büyük ellere bakarken ağzı yine açıktı. Harry'nin avucunu kaplamıyordu bile elleri.

Elinin yapışkanlığı sayesinde Harry'yi kendisine doğru çektikten sonra göğsüne yaslanmıştı. Gözleri uykulu bir hal alırken Harry'nin omzundan geçen kemerlere tutunarak kendisini uykunun kollarına bıraktı.

"O-o~h... Çok tatlı~... Burnum kanayacak şimdi!"

Göğsüne yaslanarak uyuyakalan bebek Louis'ye karşı başını geriye atarak sakinleşmeye çalıştı. Bir kolunu onun poposunun altına koyup diğeriyle katanalarının kınını bedenine bağlayan kemeri açtı ve Louis'nin sırtından beri bağladı. Ardından ayaklanıp kendisine bağladığı Louis ile yalnız kalabilecekleri başka bir yer aramak için yola koyuldu.

Yeri gelip kalabalığa karışır, yeri gelip duvar duvar tırmanırken arada durup bir süre, uyuyan Louis'yi seviyordu. En sonunda bir kenarda durup soluklandı.

"Bir saniye," Tek kaşını kaldırarak baktı. "..söz konusu benim Böceğim. Kimden kaçıyorum? Neden kaçıyorum? Sıkıyorsa gelip almayı denesinler?"

Gelen farkındalıkla kötü bir gülüş bıraktı ve her zamanki binalarının tepesine tırmanmaya başladı. Louis'nin onu taşımasının yanında daha uzun sürmüştü ve daha yorucuydu ancak başarılı bir şekilde çatıya ulaşmıştı.