spideypool // larry

12 'Where's my Dark Spidey?'

(Part2)

Hummmn Hi (karantinaaltındaokuyucularaelsallar)

Kapak nasıl sizcee??

love you mom!!! boiboi!!

İyi okumalar~

× × ×

"Çorbam nerede Böceğim!?"

"Sana çorba yapamayacağımı söyledim, aptal! Markete gitmem gerekiyor!"

"Yani ben 'Çorbasız Hasta'lardan mı olacağım Böceğim?"

"Seni hasta yapan tek şey yataktan kalkmaman!"

Bir daha Harry'nin yara almaması için elimden geleni yapacaktım.

Bu büründüğü duygusal haller gerçekten ihtiyacı olduğundan mı, beni sinir etmek için mi, yoksa beni uğraştırmayı sevdiğinden miydi bilmiyordum. Ama kesinlikle sinir bozucu olduğunu biliyordum.

"Ama Böceğim.." Dönüp yarı kapalı gözlerine baktım. "Susadım."

İç çekerek küçük mutfağıma ilerledim. Bütün gün boyunca yatağımdan çıkmamış ve yastığımla yorganıma sarılarak sızlanmıştı. Suyunu doldurup geri yatağıma döndüm ve karşısına geçtim. Ona seslenmek için eğilecekken uyuduğunu fark ettim. Az sonra da kısa homurtuları kulaklarımı doldurmuştu. İç çekerek bardağı masaya bıraktım ve yanına döndüm. Gözlerimi pürüzlü teninde gezdirdim. Yastığa yasladığı suratında ve yorganıma sardığı çıplak, kaslı kollarında.

Bakış açıma elimin girmesiyle, yapmak üzere olduğum şeyi fark ettim. Duraksasam da elimi uzatarak saçlarına soktum. Yumuşak saçlarını okşarken burnundan bir horultu çıkardı. Gözlerimi devirdim. Biraz daha dayansaydı sevimli olduğunu düşünecektim.

Burnumdan verdiğim bir nefesle pencereye ilerledim. Yağmurlu bir gecede, kapkara gökyüzünü aydınlatan şimşeğe gözüm takıldı. Gözlerim düşüncelerle dalarken kaşlarımı çattım.

* * *

Pekala.

Vidyoyu durdurarak son denemelerimi de yaparken havaya uçmamak için önlem aldım. Ağ atarımla da ilgilendikten sonra, bu konu hakkında düşünmeyi bugünlük bıraktım.

Gözlerimi telefonumun zil sesiyle gözlerimi yavaşça araladım. Uyukladığım yerin saçmalığını umursamadan telefonumu almaya çalıştım.

Ah! Yanlış yön!

İkinci denememle telefon elimdeydi.

"Evet?" Dedim kafamı ovuştururken.

"BÖCEĞİM! NEREDESİN?!"

Telefona uzaktan bakmayı kesip kulağıma geri dayadım.

"Harry?"

"Beni bırakıp gitmişsin!" Ağlamaklı sesinin yanında nefes nefese olduğu anlaşılıyordu.

Yüzümü buruşturarak, aşağı inmek için hareketlendim.

"Ah!"

"Louis! Ne oldu?!"

"Yok bir şey, sen nerdesin?"

Bulunduğum baraka gürültüyle sarsıldı. Kaşlarımı çatarak kapıyı yumruklayanın kim olduğunu öğrenmek için kapıyı araladım. Tabii kapıyı açmamla geriye savrulmam bir oldu. Kendimi son anda durdurdum, neredeyse üstümdeki, tanıdık bedeni es geçerek ayağımla kapıyı kapattım.

"Böceğim..."

Bedenimi sarıp sarmalayan kolları hareketlerimi kısıtlıyordu. Çenemi omzuna yaslayıp hırkasının kumaşını avuçlarımın içine aldım.