"Gitme.." kanter içinde sayıklamaya devam ediyordu. "Tek başımayım ben.. İhtiyacım var sana." Küçük kız elini arkasından giden adama uzattı. "Bırakma beni!" Kendisini duymadığını anlayınca peşinden koşmaya bahçedi. Bahçe küçük olduğu halde koştukça uzuyordu sanki. "Canım acıyor gitme lütfen!"
"Bir kere merak etmedin mi? Hiç mi canın acımadı tek başıma kalınca! Haberin varmış götürdükleri yerden hiç mi gelmedin görmeye?!" Adamın arkasından bağırmıştı dayanamayıp kız.
"Hayatımda istemedim. Kızım olarak kabul etmiyorum seni! Ne gelmesi?!" Adam eve doğru dönüp uzaklaşmak isterken konuşan kızla durdu.
"Korkuyorum ben.. çok küçüğüm.. savunmasızım, lütfen duy haykırışlarımı, hisset acımı!" Adam yavaş yavaş silüete dönüşürken küçük kız koşmaya devam etti. "Baba dememe izin ver sana lütfen!" Yere düştüğünde dizleri çok fena kanamıştı. "Kızınım ben senin!" Adam yavaş yavaş silikleşti ve sonra tamamen kayboldu. "Baba.." Küçük kız ağlayarak gözlerini kapatırken, hâlâ elini uzatıyordu babası tutsun diye.. "baba!"
"Geldin! Benim için olmasada geldin! Gördün beni, bende seni gördüm! 4 yaşındaydım bir çocuk sormaya gelmiş diye fısıldıyordu bizden büyükler. Oğlun için küçük bir söylenti seni yaşadığım yere getirdi." Bir umut adamın kendine dönmesi için bekledi. "Bahçenin ortasındaydın, yanına yürüdüm durup sana baktım konuşmadan. Aklına bile gelmediğim için saçımı okşayıp gelen görevlinin yanına gittin. Gitmeden önce sadece o gün baktın bana."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çığlığını duyan koruma içeri girdiğinde konuşmadan durdu. Korkuyla yatakta dizlerini kendine çekerken, küçücük, penceresiz, duvarları bembeyaz hücre gibi olan odaya baktı. Adamın elinde bardak ve ilaçla geldiğini görünce yataktan kalkıp kaçmak için kapıya koştu. "İstemiyorum!" Kolundan tutulup tek çıkış yoluda kapatılınca, evin içinde kurtulmak için attığı çığlıklar yankılandı. Son anda kapıyı kapatmadan gördüğü bir çift gözü unutmamayı dilerken, adamın verdiği ilacı içti. Nefes nefese kalarak yerden kalkıp yatağına uzandı. Uyumamak için direnirken "masal, masal, masal.." unutmamak için sessizce fısıldadı bu ismi defalarca kez.
*
Barlas kazanın olduğu yolda indiğinde, Giray'ı ve Masal'ı son kez beraber gördüğü yere doğru yürüdü. Hâlâ duran araba kalıntılarına ve yanık izlerine baktı içi acıyarak. Gözünü kapattığında gözünün önüne patlayan araba ve ablasının haykırışı gelince gözünü açtı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
