Vefa

"Dert Ortağı"

Herkese iyi okumalar dilerim..

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum..😊

VEFA

Bölüm 19 :

Yazar'dan

Herkes bahçede kahvaltı yaparken mutfağa gidip kimse anlamadan büyük bir tepsiye kahvaltılıklardan ayırdıklarını koymaya başladı genç kız. Gözü bir yandan pencerede biri gelip gelmediğini kontrol etmekteydi. Son kez ilaçları sakladığı yerden çıkarıp cebine koyduğunda tepsiyi almak için arkasını dönmesiyle "Gül?" babasının kendisine seslenişi bir oldu. Tepsiyi tutamadan bıraktığında arkasını döndü sakince. "Herkes dışarıda kahvaltıya başladı sen ne karıştırıyorsun burada?"

"Hiç bunların üstünü kapatayım dedim sinekler konmasın diye." Büyük bir örtü alıp üstlerini örttüğünde telefonunu alıp cebine koyarak mutfaktan dışarıya çıktı hemen.

"Öyle olsun bakalım." Ali beyde arkasından çıktığında kurdukları sofraya yeniden oturdular. Gül, babasının yanına gelip oturmasıyla mecburen oturmak zorunda kaldı masada.

Nevra ve Emir birbirlerine bakıp kahvaltıya devam ederlerken Barlas işin yine kendi başına kaldığını anlamıştı. Cebinden telefonu çıkarıp mesaj attı sonra yemeğine devam etti.

"Size afiyet olsun benim avukatıma teşekkür etmek için bir uğramam lazım akşama görüşürüz." Barlas kimsenin konuşmasına fırsat vermeden ayağa kalkıp arkasını döndü. Birkaç adım ilerlediğinde babasının sözleriyle durmak zorunda kaldı.

"Et tabi ablan dil dökmese zor çıkarırlardı sizi. Sorumlusu kaçmış ama en ufak bir olayda kurban olarak yerine seni bıraktı." Ali beyin sözünü hiç kimseyi umursamadan söylemesi herkesin keyfini kaçırmıştı yeniden.

"Bu masada kimsenin Barlas'ı suçladığı yok Ali bey." Emir'in ters bakışlarla bunu söylemesi ortamı daha da germişti.

Barlas arkasını gülerek döndüğünde gözünü kapatıp sakin ol der gibi baktı Emir'e. "Beni yerden yere vurmak için ablamın uğraşmasına izin vereceğine kendin gelsen belki yaşadığım tüm hataların bedellerini o zaman kafama kakma hakkını kazanırdın baba ama şu an faydası yok, takmıyorum."

Mutfak kapısından içeriye girdiğinde hazır olan tepsiye doğru ilerledi. Gül babasını umursamadan Barlas'ın yanına geldi hemen. Kapıyı kapatıp yanına gittiğinde kardeşine baktı masumca.

"Ver. Adamdan kurtulduk dedik yine başımıza kaldı kaçayım artık şu evden."

"Yemeği ver sonra çık. Asla tartışma." Gül son kez uyardığında Barlas başıyla tamam der gibi geçiştirip çıktı diğer kapıdan.

"Ağzını yüzünü dağıtsam alamam hırsımı tartışmaymış! Adam hem hayatımızın içine etsin hemde yaralandı diye keyif yapsın oh be hayata bak! Şeytan diyor kır kafasını bulana kadar çürüsün burada ama cezayı çeken ömür boyunca ben olurum." Barlas karşısında gözüken evle derin bir nefes aldı. "Sakin kal Barlas tepsiyi, ilaçları ver sonra çek git."

Sezgin pencereden dışarıyı kontrol ederken Barlas'ı görmesiyle kapının kilidini açıp önüne çıktı hızla.

"Kardeşinle ablama yap yaram ağrıyor numaralarını bize gelince roket hızında çık kapıya."

"Sana günaymamış anlaşılan, nezaketende olsa günaydın." Sezgin tepsiyi almak için uzattı elini ama Barlas geri çekildi hemen.

"Senin günaydınına kalmadım.(!)" Barlas tepsiyi yanında duran eski masaya vurarak kodyu. "İlaçlar. Kahvaltı. Babam ablamın yakasından düşerse gelir, gelmezse darlama kardeşlerin gelir eninde sonunda."