Hidding Series #1 Hidding My Famous Ex's Childs (Under Editing)

02

Chapter 2

Philippines

Yllian's PoV

"Mwammeh I want fried egg!"

"Mom, can you make me some sandwich?"

"Mommy! Boiled egg akin!"

"Shhh...shut up."

Napatingin ako sa mga anak kong pababa palang sa hagdan ang kukulit na. Ito namang si L'zki ang todo saway.

Ganito na talaga ang eksena namin tuwing umaga. May katulong naman ako si Manang Pina kaso hindi namin sya cook at tsaka babysitter talaga sya rito. Pinagluluto naman din nya ang mga bata kapag gusto nila ng miryenda.

"Oh, dahan dahan lang mga bata. Hindi breeze ang mama nyo." Biro ni manang at tumawa.

Napatawa na lang din ako dahil hindi nila gets ang biro ni mamang. Tama nga naman, hindi ako breeze at wala akong sampung kamay.

"Fried egg for my little princess, sandwich for my second prince and boiled egg for my third prince. Coming right up!" Tumawa lang sila at hindi naman maipinta ang mukha ni L'zki, haha. Ayaw nya talaga ng mga ganitong eksena.

Ma-asar nga, "And for my First little prince, what do you want little one?" Malambing kong tanong and pinch his cheek.

"I want a natural breakfast for a natural person mom, and stop calling me baby or little one or whatever. I'm not a baby anymore!"
Tumawa lang ako dahil ang cute nya tignan pag nagtatampo.

"Tampo, tampo naman ang bebe ko." Biro ko at hinalik halikan sya sa leeg pati na din ang tatlo.

Tumatawa ang tatlo at sya maman ay hindi maipinta ang mukha.

Tinawanan ko lang sya at nagsimula ng magluto ng mga gusto nila.

Kahit na ambabata pa nila ay hindi sila utal-utal magsalita, pwera na lang sa little princess ko na minsan nagb-baby talk. Three years old pa lang sila at masasabi kong may angking talino silang mga bata.

Pagkatapos kong magluto ay agad ko naman itong hinain sa lamesa at pinagmasdan sila habang kumakain.

Siguro kung anong kina-malas ko sa ama nila, 'yun naman ang kina-swerte ko sakanila.

"Ija?" Nabalik ako sa ulirat ng tawagin ako ni manang. Katulad nila ay kumakain din sya ng umagahan.

"Po?" Tanong ko naman,

"Kanina pa umiilaw yang selpon mo. Hindi mo lang napapansin." Agad naman akong napatingin sa gilid ko kung saan nandoon nakalagay ang phone ko.

Umiilaw nga, kinuha ko ito at tinignan ang caller.

"Grandma Calli——" Hindi pako natatapos basahin iyon ay agad ko na itong sinagot.

"Hello Grandma?" Masaya kong tawag,  nagsalita naman ang nasa kabilang linya.

"Apo! I thought you're not going to answer it. Kanina pa ako tumatawag." Nagtatampong aniya na kinatawa ko.

"Sorry grandma, I was just busy with my little ones. Wait,"Saad ko at tinurn to video call ang tawag.

Bumungad sakin ang matandang babae na may malawak na ngiti sa labi. Ngumiti rin ako at sinandal ang celhope sa isang flower vase kaya kita na nya kaming lahat ngayon.

"Grawndmah!"

"H-hello, Grandma. H-how are you?"

"Hala si grandma! Ang ganda natin ngayon grandma ah, sana all." 

"Grandma..."

Napatampal na lang ako sa noo ko habang ang dalawang matanda naman ay kapwa tumatawa.

Hindi ko alam kung saan ba nagmana ang mga anak ko. Pwera na lang kay L'zki.

Ang babae ko kase, si Trixie ay mailalarawan mong spoiled brat habang ang Isa ko namang lalake, si Y'zki ay mahiyain at sweet habang ang Isa ko namang lalake, si E'zki ay parang tambay sa kanto.

Ewan, siguro na mana nya toh sa mga tito nya.

"Kamusta mga apo?" Tanong nya, agad naman silang nagsi sagutan.

"Aym fine pow grwandmah!"

"Were fine po.."

"Were fine grandma. Always igop pa rin."

"We're fine po."

"Ayos lang po kami la, kayu po? Sila Lolo?" Sagot ko naman.

"We're totally fine apo. I just called because I wanted to tell you something."

Hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko. Hinintay ko kanyang sasabihin habang nanatiling tahinik.

"Kailangan mong bumalik rito sa Pilipinas."

Nagulat ako sa sinabi niya ngunit agad naman akong nakabawi at itinago ang kabang nararamdaman ko. Hindi ko gustong makita niya na meron paring epekto sa akin ang mga nangyari sa bansang kinalakihan ko ilang taon ang nakakalipas.

I smile, then nod. Wala na akong iba pang sinabi. Nagpatuloy ang aming pag-uusap ngunit hindi na iyon ang topic. Hindi rin nagtagal ay nagpaalam na sya at binaba ang tawag. 

Hindi ko maiwasang isipin ang tungkol sa sinabi ni Lola. Lalo lang akong nag overthink nang maisip na pwedeng magtagpo ang mga landas namin.

"Pasensya na talaga apo, kailangan mo lang talagang umuwi pansamantala. Kailangan na kailangan kase talaga ng magmamanage ng kompanya ng Lolo mo. Wag kang mag-aalala magpapatuloy parin naman ang pag-aaral mo." Saad nya, hindi naman ang pag-aaral ko ang ina-alala ko. Baka kase magkita kami don.

At oo, nag-aaral parin naman ako. Magf-fourthyear college this year. No'ng buntis nga lang ako ay home schooling.

Hindi kasi pumayag sila Lola na tumigil ako sa pag-aaral which is pansamantala lang naman sana, hanggang manganak at makarecover ako. Homeschooling ako kahit na lumabas kami ng bansa for some reason sabi nila. Kahit alam ko naman talaga kung among reason. Gusto rin nilang makapag move on na ako at maka iwas sa anumang sakit.

Bumuntong hininga ako, "Sige ho, kailan ho ba?" tanong ko.

Siguro panahon ko naman para bumawi sa lahat ng nagawa nila para sakin. Mula sa pagkupkop sakin no'ng mabuntis ako. Only child lang ako, at hiwalay na si mama at papa.

May kanya-kanya na ring pamilya actually.

Si grandma at grandpa ay magulang ng mama ko. Samantalang hindi naman kami close ng mga kamag-anak ko sa side ni papa.

"Kung puwede ay bukas." Ngiting sagot sakin ni Grandma.

Napatanga ako, bukas na bukas? Hindi ko pa nga naa-sikaso ang mga kakailanganin namin. Oo, namin dahil isasama ko ang anak ko. Malawak naman ang pilipinas, imposibleng magtatagpo pa ang landas namin.

"Po? Bukas na bukas la? Hindi pa kami nakapag-asikaso. Hindi rin pati ako nakapag-book ng flight." Saad ko.

"Don't worry, apo. Everything was settled. Mula sa papeles mo at ng mga bata, pati na rin ng kay Pina. All you need to do is to hop in yourself in the airplane." Saad nya at ngumiti.

Napipilitan akong napangiti. "Sige po, la." Saad ko.

Nagkumustahan lang kami, pagkatapos ay nagpa-alam na sa isat Isa.

Napaisip ako saglit. Hindi naman siguro kami magkikita. 

Tsk. Wala akong balak na magpakita at bumalik sakanya. Sinuka na n'ya kami, at walang ng mababago pa no'n. Ang balak ko ngayon ay mabuhay ng tahimik at itago sakanya ang mga anak ko.

Wala syang karapatan.