Kayıp Okyanus

2. Bölüm

Döneceğinden emindim sinirli olduğu zamanlarda uzaklaşırdı hep. Böyle bi konuda inat etmesini anlamıyordum aylarca yıllarca beraber beklemiştik . Napmam gerektiğini de bilmiyordum gitmem gerekti ama kalmam da gerekti Karan olmadan yapamazdım. Buse gitmem gerektiğini Karan ın dayanamayıp geleceğini söylüyordu. Karan telefonlarımı açmıyordu tek bir yol vardı , o da Bursa'ya gidip yüz yüze konusmak. O günün gecesi Bursa'ya  gittim Emre'yi arayıp nerde olduğunu öğrendim. Beraber kafa dağıtmak için gittiğimiz parka gitmişti. Geldiğimde orda öylece oturuyordu koşarak gidip sarıldım sımsıkı, şok olmuştu o da bana sarıldı dakikalarca öyle kalmıştık. Ben dayanamayıp ağlamaya başlamıştım. Kafasını kaldırıp gözyaşlarımı silip dudağımdan öpmüştü. Ankara'ya gitmek istemediğini beni de yalnız bırakamadığını o yüzden sinirlendiğini ama şuan sakinleştiğini ve benim gidebileceğimi söyledi. Ama o gelmiycekti....Israr edemedim o an çünkü sonrasında dayanamayıp geleceğini biliyordum o gün Bursa da kalmıştık. Sabah erkenden İstanbul'a geçmiştik Buse evde tekti. Görüşmem 2 gün sonraydı ama benim şimdiden yerleşmem gerekti. Ailem çok mutlu olmuştu. Babam beni yalnız bırakmak istemediğini onun da geleceğini söyledi . Karan' ın yerini doldurabilecek tek kişiydi . Geceye kadar eşyalarımı hazırlayıp gece Karanla yola çıktık . Buse de Emre'yle Bursa'ya dönmüşlerdi. Yol boyunca şarkılar dinlemiştik. Sabaha karşı Ankara'ya vardığımızda arabayı bi yere çekip koltukta uyuduk. Babamın aramasıyla uyandım gelmişti . Otogara gidip babamı aldık. Babamın iş arkadaşın da kalıcaktık bi süre . Karan bizi oraya bırakıp gitti. Babamın yanında ağlamak istememiştim, ama çok kötü olmuştum. Ayrıldıktan sonra eve yerleştiğimiz an ağlamaya başladım. Babamın arkadaşı eşinden ayrılmıştı tek kalıyordu çalıştığı için gündüzleri evde olamıyordu gecede geç geliyordu.O gün yine Karansız çok eksik bi geceydi. Gece zor geçse de bi şekilde uyudum sabah babamla erkenden kalkıp dışarda kahvaltı yapmaya gittik. Sonrasında baya gezdik. Karan sürekli beni arıyordu ama babam olduğu için çok konuşamıyordum . Eve gelir gelmez aradım ve saatlerce konuştuk.Yarın büyük gündü görüşmem olcaktı . O yüzden çok geçmeden uyumuştum. Sabah babamla erkenden kalkıp görüşmeye gittik kitap hakkında bazı soru cevaplar yapıp ve kitabı çıkarmaya karar vermiştik.Diğer günler kapak tasarımı vs olcaktı. Sonunda hayallerimi gerçekleştiriyordum ... çıkar çıkmaz Karan ı aradım . Mutluluktan ağlıyordum . O da çok sevinmişti ama asla ağzından gelme lafı çıkmıyordu. Sonrasında buseyi arayıp onla konuştum. Daha sonra babamla eve geçtik. İkimizde yorgunduk babam balkona geçip kitap okumaya başladı, çok severdi okumayı bi kaç hafta sonra kızının kitabını da okuyacaktı. İkimize kahve yapıp balkona geçtim. O gün babamla uzun uzun konuştuk. Bu günleri de gördük be Asyam küçücükten şimdi kocaman oldun yazılarını da kendin gibi büyüttün , zamanla daha da büyürler inşallah dedi. O gün çok duygulanmıştım. Biraz sohbet ettikten sonra kapı çaldı gelen Engin abiydi balkona babamın yanına geçti bende odaya geçtim . Karan' ı arıyordum ama cevap vermiyordu uyumuş olduğunu düşünüp bende uyumuştum . Sabah kalkar kalkmaz Karanı aramıştım yorgun olduğunu uyuyakaldığını söylemişti. Biraz konuştuktan sonra telefonu kapatıp babamla Engin abiye kahvaltı hazırlayıp kapak tasarımı için evden çıkmıştım.O gün çok yoğun geçmişti eve geldiğimde Karan ı arayamadan uyuyakalmıştım. Sabah kalktığımda onunda beni aramadığını gördüm biraz bozulmuştum ama yorgun olup uyuduğunu vs düşündüm. Normalde erken uyurdu ama beraber kaldığımız zamanlarda film izlediğimiz için hep geç yatardık. O haftam çok yoğun geçmişti Karanla birbirimize çok vakit ayıramamıştık, konuşamamıştık. Ama artık her şey tamamlanmıştı diğer hafta kitabım basılıyordu. Her şey çok güzel gidiyordu ama Karanı çok özlemiştim . Buseyle Emre  sabah yanıma geleceklerini söylemişlerdi. Karan' ın sürpriz yapacağını onun da geleceğini düşünüyordum. Çünkü 1-2 gün içerisinde kitap basılmış olcaktı beni yalnız bırakmazdı biliyorum. Gece karanla uzun uzun konuştuktan sonra uyuduk. Sabah babam  Emreyle Buse'yi otogardan alıp eve getirmişti. Karan gelmemişti. İçimde öyle bi kırgınlık boşluk vardı ki sanki bu mesafe bizi yavaş yavaş birbirimizden ayırıyor gibiydi. Buse ve Emre Karana teklif ettiklerini ama Karanın şu aralar yoğun olduğunu o yüzden gelemiyceğini söylemişti. Kendi kendime sürekli acaba Ankaraya gelmekle hata mı yaptım diyordum . Ama illa bi şekilde ayrı düşücektik her ayrı kalışımızda böyle mi olucaktı yani. Bunun üzerine karanı aradım
- gerçekten gelmiycek misin çiçeğini en mutlu zamanlarında yalnız mı bırakıcaksın
- gelmeyi çok istiyorum ama işler çok yoğun bitanem nasıl geleyim bu seferlik ayrı geçicek ama diğer kitaplarında hep yanında olacağım söz
- ilkimde olamadıktan sonra ne anlamı kalıyor neyse benim şimdi kapatmam gerek dikkat et kendine.
Bu konuşmalardan sonra telefonu kapatmıştım , kırgın olduğumun farkındaydı . Buse ve Emreyle yemek yemeye çıkıp gezmiştik. Eve döndüğümde masanın üzerinde papatyalar vardı.Üzerinde "sana eşlik etmeye geldik" yazıyordu.