The Girl Behind The Curtain

4 - Snatcher

"Keep your friends close but keep your enemies closer"

××××××××

Amber's POV

"Amber..tandaan mo. Mahal na mahal kita. Kahit anong mangyari, ikaw ang mahal ko."

Hinawakan ko ang kamay nya habang patuloy ang pagagos ng mga luha ko.

"Wag mo akong iiwan! Alexis! Huwaaaaaag!"

"I love you, Amber."

"Alexiiiiiiis!"

I shouted, then I realized I'm just dreaming. Ugh. What the eff?! Sa dinami dami nang pwedeng mapanaginipan, yun pa?!

I bite my lower lip, avoiding not to cry. I miss him. His voice. His face. His skin. His kiss. I miss every part of him. Siya ang dahilan kung bakit nagkaganito. He turned my world upside down. He's my first and last love. Nung minahal ko sya-A tear streamed down my face.

Aish. Nevermind. The past will never be back anyway even I cry a lot. I'm so tired of crying. Tama na. Ayoko na. Nakakasawa magmahal. I tried it many times, but they never love me back. So why push myself?

I stood up and prepare myself. I'm still wearing my uniform, kaya nagpalit muna ako bago lumarga ulit. I go to mall, alone. Magshoshopping ako, alone. Ha ha. Kailan pa ba ako nagkaroon ng kasama? Ha ha. Ha ha.

When I finally arrived at the mall, I check my twitter account. Woah. 200+ notifs.

O___O May biglang humablot ng cellphone ko, kagad ko yun hinabol..

Pucha, pagka nga naman nalilintikan. He run outside the mall at sinundan ko yung punyetang lalaking humablot ng phone ko hanggang sa makarating kami sa parking lot ng mall.

I'm a gangster. Kaya ko 'to. Nagpatuloy ako sa pghabol. Naisipan kong lituhin sya, ngtago muna ako sa isang kotse para di nya ko makita and for him to think that I give up.

Nakita kong lumingon sya at hindi nya ako nakita kaya tumigil sya sa pagtakbo. Sumandal sya saglit sa isang kotse at kinalikot ang phone ko. Ha ha. May passcode yon.

I ran above the cars, I don't care kung masira ang mga ito. Nang marating ko yung kotseng sinasandalan nung snatcher, narinig nya yung pag-apak ko sa kotse kaya lumingon sya but I jump and kick his head na naging dahilan nang pagkatumba nya.

When my feet landed on the floor, kinuha ko sa kanya ang phone ko. Sinuntok suntok ko sya sa mukha nya kaya lalo itong dumugo.

"Aah! Aah! Amber!"

But realizing who is it, nakaramdam na naman ako ng konsensya kaya tumigil ako sa pagsuntok.

The assuming guy.

It's him again, at talagang inisnatch pa nya ang cellphone ko at nagpahabol noh?! Napaka..grr! Ang papansin! Attention seeker!

I stand up.

"What do you think you're doing?!"

Sabi ko at dinuro duro ko pa sya. Umuungot naman sya sa sakit ng mukha nya. Aba. He deserve it.

"Eh kasi... Nakita kita eh. Kapag nilapitan kita, hindi mo naman ako papansinin. Kaya hinablot ko na lang phone mo."

My jaw dropped a bit then I smirked. Wow ha, so I'm right. He's trying to seek my attention. At nagtagumpay sya. Edi huwaw! Bigyan ng award!

"So you're trying to get close to me?"

Tumango sya, "Yes. Of course I do."

"And why?"

"Because.."

"Because what?!"

"Because napakuskos sa taong burubos!"

"WHAT?!!"

"Joke lang! Eto naman mainitin ang ulo. Wala lang, gusto ko palagi kang makasama eh."

-____-++ His flowering words! Pshh.

I kicked his tummy once again, "You shut up. Gago ka! Sinong niloko mo?!"

"But I'm not!"

"Oh, shut up!"

Then I start walking away fr him. I'm supposed to be enjoying myself. But that freaking jerk got into my nerves. Again. For the third time in forever.

"Amber! Wait!"

Huli nyang sabi bago ako tuluyang makapasok ng mall.

××

Steven's POV [Steve Nicholas Hersh]

Napakatigas.

Sobrang tigas ng puso nya.

Magkaroon kaya ako ng pagkakataong mabuksan yun?