The Girl Behind The Curtain

15 - Good Mood

"Sometimes the most important life lessons are the ones we end up learning the hard way"

×××××××

Amber's POV

"Omg, giiiirl! Totoo ba yan? 18 ka pa lang?"

Napatawa ako kay Brix. Ang kulit kulit nya kasi eh. Pareho silang dalawa ni Brick. Sayang nman, kung hindi to bakla, palihim akong may gusto rito. Ang gwapo kasi eh.

Pero syempre, mas gwapo si Brick.

Siga yun eh. Mayabang at astigin palagi. Lalaking-lalaki. Maarteng lalaki.

"Oo kaya, 18 lang ako! Gusto mo ipagkalandakan ko pa sa'yo ang birth certificate ko eh!"

Sa ngayon ay nakaupo kami sa isa sa mga swimming pool ng resort. Oo, maraming swimming pool. Pito nga daw eh. Ang yaman ng may ari. Nakalublob ang mga paa namin sa tubig ng swimming pool at nagkwekwentuhan. Nawiwili naman ako sa sinasabi nya, kaya oo napapatawa ako.

"Sige nga? Gawin mo nga? Patingin nga ako?"

"-________-"

"Isang malaking keme! Ito namang dyosang ito *tulak sakin* alam mo namang gusto lang kita mapataw----oh diba, tumatawa ka nga!!"

Luh? Are now laughing and smiling are similar? How can you call it laughing when I just widen my lips?

"Ikaw bruha ka. You' re so silly."

Pero totoo naman eh. Kanina pa kami ritong nagkwekwentuhan at tawa lang kami ng tawa. Ang kulit nya kasi eh, hindi ko tuloy mapigilan ang pagtawa.

Buti na lang hindi nya pa ako kilala, kung hindi, naku.

Di ko lang alam pero feeling ko, magiging parte sya sa buhay ko. Feeling ko, magiging kaibigan ko sya. Kasama.

Sana nga.

Kasi gusto ko na ring maranasang magkaroon ng taong palaging kasama at palaging kakwentuhan. Yun bang pinagkakatiwalaan ko. Hays, buti na lang nakilala ko tong baklang to.

At may tiwala naman na ko kagad, kahit kaunti. Pinsan nya kasi si Brick. Alam kong nasa dugo na nila yun.

"Ahm. Amber! Pssst!"

Walang takot ko namang nilingon ang tumawag sakin. Nilingon ko yung pinanggalingan nung boses.

Si Brick. Tumatakbo papalapit sa' min.

"Amber, tayo ka dyan. I'll introduce you to my fam."

Wow. So okay na pala sya sa pamilya nya? Buti naman, pero bakit nya ako ipapakilala? Ganun ba ako ka-special sa buhay ni Brick?

Di pako nakakatayo ng ayos pero nakita kong may mga matang nakatingin sakin-----marami sila. At mukhang mayayaman.

"Mama, si Amber nga pala. Best friend ko."

Nakita kong nginitian naman ako nung tinutukoy nyang ina. I know she's impressed with my looks. I know.

"Nice to meet you po. :)"

Then we shaked hands. Ang lambot ng kamay. Parang yung kay Brick lang eh.

"Oh, nice to meet you too. I guess you're the one who stayed at my son's side, right?"

"Yes ma'am. Brick's a good friend of mine and he's the best man I ever knew."

Narinig ko naman ang paghagikhik ni Brick ng kaunti, ganoon rin si Brix. Yung mama naman ni Brick, napangiti.

"Oh, bakit pala kayo nasa labas? Tara sa loob."

"Okay, ma'am."

"Don't call me ma'am. Tita na lang."

"Okay titaaa! ^___^ * salute *"

Pumasok kami sa isang lugar. Maganda maganda. Pwede syang gawing reception or event place.

Umupo kaming lahat sa isang napakahabang hapagkainan. Katabi ko si Brick.

"I'm Brick's father."

"Ah. Hello po!! ^__^ Amber nga po pala."

"*tango* so I guess you're really close with my son."

"Definitely! =)"

"Wow, so.. Alam mo lahat ng tungkol sa kanya?"

"Hindi naman po lahat pero madami."

"Okay. It's good to hear that."

"Well, I guess. Let's have dinner then. Tutal it's already around 7 PM."

××

Brick's POV

Kitang-kita ko sa mukha ni Amber ang saya. Bakit.. Parang anggaling nyang makisama sa pamilya ko? Siguro close sya sa mga magulang nya? Siguro nga.

"Naalala ko pa nga dati. Brick even eat his own finger then cry."

Nagtawanan ulit sila. Ako yung topic nila at nakakainis. Pinaguusapan nila ang mga bagay tungkol sakin. Pinaguusapan nila ako. Nakakainis talaga.

"Ala, eh lalo naman po nung nadulas yan patalikod! Nakatuwad pa pagbagsak. Juskopo!"

(__ __ ")

"Excuse me, call me when the food is ready,"

Lumabas ako sa place. Ang dilim na. Ang daming bituin. Ang ganda ng buwan. Ang lamig ng hangin. Ang sarap pagmasdan.

Tiara Amber Quierrez.

Bakit ba nakakahiwaga ang buhay mo? Bakit walang nakakaalam ng pagkatao mo? Bakit walang may alam tungkol sa buhay mo?

Malakas ka. Matapang at palaban. Hindi ka marunong tumanggap ng pagkatalo. Gusto mo palagi, ikaw ang panalo.

Pero nararamdaman kong.

May tinatago kang sikreto.

"Uy, Brick. Why did you walk out? Do you hate it when we're talking about you?"

Speaking of the greatest gangster of all. Parang kabute. Bigla-bigla na lang sumusulpot sa tabihan ko.

"Nah.. It's just that. I'm not yet comfortable around them."

Nagulat ako ng icling nya ang braso nya sa braso ko. Ipinatong nya pa ang ulo nya sa balikat ko. Wow. Ngayon lang sya lumapit sakin ng ganito. Ngayon lang kami nagkadikit ng ganito.

"Alam mo kasi. Pakisamahan mo na lang. Kahit papano nga, may pamilya ka eh. Kahit anong gawin mo, pamilya mo pa rin sila."

Naks. Ngayon lang sya nagsalita ng ganito ah. Aba, akalain mong may tinatago pala syang W.O.W. Words of wisdom. Hindi ko inakala to ah. Ganun ba talaga sya kahilig sa cartoons? Ganun ba talaga sya kaadik na kaya nyang baguhin amg mood nya?

Kumpara sa pangkaraniwang Amber, she's happy right now.

Ay naku, sinasabi ko sa inyo. Bibilhan ko na talaga sya ng maraming maraming laruan. Parang hindi naman naging bata eh.

"Hayyy.. Hindi mo lang alam kung gaano kahirap maging ako."

.

"Hayyy. Amber. Hindi mo lang alam kung gaano kahirap maging tayo."

O/////O

Oopss!!!

×××

A/N:

Hi readers. Effort akong magupdste araw-araw para sa inyo, effort rin sana kayo sa pagcomment at vote para sakin every chapter? Maramingsalamat.

I love you snazzyvice. Dabest ka. Kaibigan ka talaga. Pinagkakatiwalaan talaga kita ng sobra. Wag mo sanang sisirain.

Baka mapagaya ako kay Amber.

Lolssss. Kflyy~

-ü