The Girl Behind The Curtain

20 - Teardrops. Sins. Heartaches.

Dedicated to @tafi-chan

Amber's POV

I answered his call.

"Hello?!!" Yes. I exclaimed. I exclaimed at my dad.

[What the hell are you shouting?!!?] Ugh. Here we go again. Tumawag lang ba sya para sumbatan ako?! [Don't dare to hang up. Come home!! We need to talk!] At binabaan nya ako. Oh fck.

Nakasimangot akong ibinulsa ang cellphone ko. Aish. Wala na akong magagawa. Mukhang wala na rin naman akong kapupulutan ng balita dito sa kung nasasaan ako ngayon eh. Maliban sa nalaman kong si Assuming Guy ang boss namin, my sister is not here naman pala so why do I need to worry about that thing, right?

Aalis na sana ako pero napatingin ako kay Steven na nakatingin sakin.

"Saan ka pupunta?" Tanong nya.

"Sa pupuntahan. Like duh." I rolled my eyes to him.

Naglakad ako palabas dun sa pintong malaki pero ayaw mabuksan. Aba. Pano ba 'to.

"Oh? Trapped ka." Nainis ako sa sinabi ng mokong na to. Aba, eh sa hindi ko alam kung pano ba mabubuksan tong pagkalaking pintong ito eh.

I glared at him. "Open the door, Assuming Guy." I saw his eyebrows met. Oh? Problema naman neto? Tatanggi sya ganun??! Lumapit ako sa kanya. "Oh ano bakit ganyan ka makatingin?!!" Sigaw ko sa kanya while raising my both eyebrows. Bismud na'ko! Bismud na'ko!

"Eh bakit ka galet?" Aba talaga nga naman at--. Hays.

"Hindi ako galit! Buksan mo na lang kasi tong pinto at nang makaalis ako. I need to go." I calmly said while checking my Twitter. Aba, tingnan mo nga naman oh. Ang dami na palang inispazz ni @ imjonginswife tungkol sa update sa EXO na di ko pa nariretweet ah.

Pero napatingin ako sa kanya. nakahiga pa rin doon sa sahig. Ngumingiwi ngiwi sya gawa ng noo nyang dumudugo. Lmao. Wala namang magbabago kahit na tumigil sa pagdugo ang noo nya. Psh. Arte. Para sinipa lang.

"Hey, jerk. Get up and open the frkn door. Stop holding your blood. It'll not stop bleeding anyway. Psh. Come on." Then i kicked his leg. Napatingin na naman sya sakin. Nang masama ah. Gahd. Bakit ba ang laki ng galit sakin neto?!

"Huwag mo sabi akong sipain eh. My body hurts. And if you want to get out, learn to wait okay? I can't stand up because of what you've done to me. Buti sana kung tutulungan mo akong tumayo, kaso hindi eh." Napasimangot ako sa sinabi nya. Aba. Pati naman ang pagtayo proproblemahin nya??! Ah jusq. Nasipa lang naman eh. Ang arte ga naman nuon! Boss sya tapos weak sya. Psh.

After 10 minutes andon lang sya. Dinadaingan ang sarili nya. Tinatry nyang makatayo but he can't. Nagrereklamo pa nga sya eh. Nagpaparinig. Nagpapakonsensya. Sabi baga eh:

"Aray ko. Ugh. Ang sakit."

"Hindi ako makatayo, ang sakit ng katawan ko."

At..

"Ouch!!! It hurtch!!!"

Sehun lang ang peg?! Muntae lang diba?!! Ang lakas magpaguilty ne'to eh!! Para namang mamamatay sya sa simpleng sipa lang. Take note di pa kami magkaaway nyan ah. Abugh. Pano pa kaya pag nag-laban talaga kami. Even though he's my boss, I will fight him because I can.

"Aba. Hindi naman ata lahat ng gusto mo makukuha mo noh? Wag mo ngang sanayin ang sarili mong ganyang ang iniisip mo ah. Hindi porke't gusto mo ang isang bagay ipagpipilitan mo na, makuha mo lang. Psh."

Teka.. Huh? Ano bang sinasbi nito? =______=++

"Ibig kong sabihin Amber eh. HINDI MO HAWAK ANG MUNDO, okay? Hindi lang ikaw ang tao! Wag mong isiping kaya mo lahat ng bagay. Huwag mong isiping lahat makukuha mo. Don't spoil yourself. Alam mo kung bakit? Kasi hindi mo kayang gawin ang lahat ng bagay. Stop assuming."

Saka sya tumayo at naglakad palabas, kasabay nito ang pagbukas nung malaking pinto kaya sumunod na lang ako sa kanya.

××××××

I'm driving Brick's car while he's sleeping at the backseat. Just.. Shit. I'm crying. I'm crying again. Bakit ba ang hina hina ko? Bakit simpleng bagay lang e iniiyakan ko na? Ang bilis ko namang masaktan eh. Ano ba naman yan.

Huminga ako nang malalim. Hindi kasi ako makahinga ng maayos. And I don't think naman na there's someone who'll give me water for me to breathe well. Walang gagawa nun sakin. Wala. Wala nga kasing nagmamahal sa'kin di ba?

Hays... Ang hirap ng ganito...

"Here, Amber. Water." Napatingin ako sa gilid ko at.. May kamay. May hawak tong bottled water at inaabot nya ito sakin.

Napangiti ako but a tear dropped from my left eye. "Thankyou." At saka ko kinuha ito at ininom.

Brick.. Ohmygod. Thank you. :">

Andyan nga pala si Brick... Andyan nga pala sya para sa'ken.

"Why are you crying? What happened?" Nilagay ko yung bote sa tabing upuan ko pagkatapos kong ubusin to. Hays. Infairness gumaan loob ko kahit papano at nakakahinga na ulit ako ng maluwag. "Nah. Nothing.. Nothing much." Saka ko pinunasan ang luha ko.

Tumigil rin ang pag-iyak ko. Siguro nga dahil kay Brick. Kasi naisip kong nandyan sya. Nandyan lang sya para sa'kin.

Hindi sumagot si Brick at nakarating kami sa bahay ko.. Okay, here we go. Si papa naman ang susumbat at sisigaw sakin. Siya naman ang magpapaiyak sakin. Eto na...

"Look, Amber. I'll wait here, okay? Dito na lang ako matutulog sa kotse. Kung ano mang mangyari ngayong gabi.. Puntahan mo na lang ako dito, okay?" Tumango na lang ako kay Brick. Buti na lang... Buti nalang talaga.

××××××××

*PAAAAAAK*

Sa harap ng mga katulong namin... Sa harap ng mama ko... Sa harap ng kapatid ko.. Sa harap ng lahat ng tao...

"Wala kang kwentang tao!"

BOOM. Nagsimula na ulit pumatak ang mga luha ko. Sunod sunod. Nag-uunahan. Ang sakit...

*PAAAAAAK*

Kabila naman. Napaharap ako sa salamin... Nakikita ko tuloy sarili ko. Kitang-kita ko kung gaano ako kahina.. Kung gaano kadaming luha ang pumapatak sa mga mata ko. I'm just a weak..

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo sa buhay mo?!??"
Ang dami kong gustong sabihin pero... Hindi ako makapagsalita. I can't even mutter. Why is it like this, huh? Why is it always like this? Bakit kasalanan ko lahat? Ako na naman eh! Palagi na lang ako!

"You're not coming home, and you don't even go to school! Ano bang balak mo?!??? Ha? Sabihin mo lang sakin at nang hindi na kita ituring pang anak!"

PITINGINI. Ito na ba? Palalayasin na ba nila ako? Itatakwil na ba nila ako? Kakalimutan na ba nila ako? Ito na ba?

"Sumagot kang bata ka! Ano ba?! Ano bang gusto mong mangyari sa buhay mo?!??"

This time, naglakas loob na ako.. Since, huli na rin naman ito.. Gagamitin ko na lhat ng lakas ng loob ko dito. Humarap ako kay papa. Unti unti... Nakikita ko kung gano sya kagalit sakin. Kung gano nya ako tingnan ng masama.

"You know what I want?"

.
.
.
.

"To end this fckn life."

Napasinghap ang papa ko. Akala ko.. May gagawin na naman syang ikakasakit ko pero...

Bigla nya akong niyakap.

Pero... Hindi ako makayakap pabalik. Hindi ko sya kayang yakapin.

"Get away from me. Wag kang mag-alala, ibigay mo na sakin ang lahat ng para sakin, at hinding hindi nyo na ako makikita sa tanang buhay ninyo."

×××

Note: Long update x Thank you guys for reading! :*