Ayrılalım -ARA VERİLDİ-

1. Bölüm: Cam Kırıkları ve Kalp Kırıkları

Uzun zamandır yazmak istediğim bir kurguydu. Başlıyoruz hadi bismillah.

Başlama tarihlerinizi buraya bırakabilirsiniz.🧡

Satır arası yorumlarda buluşalım. 😘😘

- - -

''Tamam şimdi geliyorum. Gelip direkt alırım, zamanım yok.''

Muhbirimle olan konuşmamı sonlandırdım ve telefonu kapatıp yola odaklandım.

Zamanım yoktu çünkü bugün yıldönümümüzdü. An itibariyle ikinci yılımızdaydık. Akşam Cihangir'le yemek yemeye sözleşmiştik. Son zamanlarda aramız limoniydi. Aldığımız dava ikimizi de strese sokuyordu ve gün sonunda da birbirimize patlıyorduk. Yaklaşık bir aydır ortak bir dosyada çalışıyorduk. Davanın öneminden dolayı bir hayli gergindik. En büyük uyuşturucu baronlarının birini çökertmeye çalışıyorduk.

Cihangir'in her işime karışmasına, engellemesine tahammül edemiyordum. Davayı o yönettiği için buna hakkı vardı ama işe duygularını karıştırdığını düşünüyordum. İşimi yapmama izin vermiyordu resmen. Bu da tartışmamızı kaçınılmaz kılıyordu.

Bu akşam her şeyi konuşup düzeltmeyi umuyordum çünkü bu durum huzurumuzu yeterince kaçırıyordu. O da bundan memnun değildi. Mükemmel giden evliliğimiz bir aydır sarsıntıdaydı.

Şimdi adliyeden çıkmış, muhbirimin yanına gidiyordum. Cihangir'in muhbirimden tabi ki haberi yoktu. Hiçbir sorunumuz yokmuş gibi bir tartışma sebebi daha çıkarmasını istemiyordum.

Biraz şehre uzaktı buluşacağımız yer. Dağ yoluna girdiğimde adliyeden beri arkamdan gelen aracın hala peşimde olması kuşkularımı doğru kılmıştı. Fark ettiğimi belli etmeden sakince arabayı kullanmaya devam ederken telefonumu elime alıp Cihangir'in numarasını tuşladım. Üçüncü çalışta açmıştı.

''Efendim Bahar?''

''Cihangir adliyeden beri peşimde bir araç var. 34 SK **. Dağ yoluna girdim.''

Yere düşen sandalyenin sesi gelmişti telefondan.

''Allah kahretsin. Canlı konum at. Çıkıyorum ben şimdi. Polise de haber veriyorum. Sakin ol.''

Asıl sakin olması gereken oydu bence.

''Silahın yanında değil mi?''

Torpido gözündeki silahı kontrol ettim.

''Evet yanımda.''

''Tamam ilk bulduğun fırsatta otoban yoluna gir, bir benzinlikte dur. Geliyorum.''

Konuşurken bir yandan da hareketli konumu atmıştım.

''Tamam Cihangir. Sen de sakin ol. Sorun yo-''

Telefondaki sesin kesilmesiyle ekrana baktım. Dağ yolunda olduğum için sinyal kesilmişti. Bir bu eksikti gerçekten.

Telefonu yan koltuğa fırlatıp aynadan arkamı kontrol ettim. Yaklaşıyordu. Gereğinden fazla hem de. Korna çalıp sağa çekmemi işaret etti.

Tabi efendim. Hemen.

Hızlanıp otoban yoluna doğru ilerledim. Beş dakika sonra bir benzinlik olması gerekiyordu.

Tekrar aynaya baktığımda yine dibime girdiğini fark ettim. Arkadan aracı benim arabama sürttü.

''Siktir ya.''