Ayrılalım -ARA VERİLDİ-

3. Bölüm: İki Tane

Selamlarrr.

Nasılsınız bebişler?

Satır arası yorumlarda buluşmak üzere. Öpüyorum. 😘😘

- - -

''Siz bilmiyor muydunuz? 1.5 aylık hamilesiniz.''

1.5 aylık hamileyiz. Kafamı kaldırıp Cihangir'e baktım. O da bir bana, bir karnıma bakıyordu. Çocuk yapma gibi bir planımız yoktu. Ama ikimiz de istiyorduk çocuğumuzun olmasını.

Belki bunu bir ay önce öğrenseydim daha farklı olabilirdi.

Şu an boşanmayı düşünürken hamile olduğumu öğrenmem kafamı çok karıştırmıştı. Sevinsem mi, şaşırsam mı, nasıl tepki versem bilemedim. Donup kaldım.

Hamileydim. İçimde bir yerlerde bir can vardı. Benim, bizim bebeğimiz. Anne oluyordum, baba oluyordu. Minicik, bizden bir parça.

Elim kendiliğinden karnıma gitti. Yüzümde kendiliğinden bir tebessüm oluştu.

Cihangir'e baktığımda o da gülüyordu. Hem gözleriyle, hem kıvrılmış dudaklarıyla.

Doktora dönüp konuştu.

''Hayır, bilmiyorduk. Yani bilmiyorduk değil mi? Ben bilmiyordum. Bahar sen biliyor muydun?''

Salak konuşmayı unutmuş gibi aynı şeyleri tekrar ediyordu. Kafamı sağa sola salladım.

''Hayır ben de bilmiyordum. Yani reglim gecikmişti ama arada oluyor diye hiç şüphelenmedim.''

Elimi karnımdan çekememiştim.

''Anlıyorum. Tebrik ederim ikinizi de. Şimdi detaylı bilgi almanız için sizi kadın doğuma yönlendireceğim.''

Özel hastanede olduğumuz için randevu, sıra işleriyle uğraşmamız gerekmiyordu. Ayrıca burası Cihangir'in babasının hastanesiydi. Direkt torpilliydik yani.

- - -

Odadan çıktık. Çıktık ama hareket edemedik. Öylece birbirimize bakıyorduk. Bana yaklaşıp yüzümü avuçladı iki eliyle.

''Bahar'ım hamilesin. Bebeğimiz olacak bir tanem.''

Gözlerim dolmuştu.

''Bebeğimiz olacak Cihangir.''

Bir damla sol gözümden akıp geçti. Eliyle sildi hemen.

''Şştt. Ağlama Bahar'ım.''

Bir eliyle belimden çekip diğeriyle kafamı göğsüne yasladı. Bunu bekliyormuşum gibi kollarımı beline sardım. Daha da ağlamaya başladım.

Biraz sakinleştikten sonra ondan uzaklaşıp gözlerimi sildim. Bebeğin olması bir şey değiştirmiyordu. Aksine kavga, gürültünün eksik olmadığı bir ortamda büyütemezdik bir çocuğu. Ayrılacaktık biz. Bu kadar yakın olmamamız gerekiyordu.

Asansöre doğru yürümeye başladım. O da peşimden geliyordu.

Asansör bu katta olduğu için beklemeden bindik. İki kat yukarıdaydı kadın doğum. Kapılar kapandı. Sadece ikimiz vardık koca asansöre.

''Bahar, boşanma konusu-''

''Değişen bir şey yok Cihangir. Kararımın arkasındayım.''

Bir kat çıktık.

''Bahar her şeyi düzelteceğim. Özür dilerim. Vazgeçme bizden güzelim.''