Ayrılalım -ARA VERİLDİ-

2. Bölüm: Uzaklaştırma

Keyifler nasıl bebişler?

Satır arası yorumları boş geçmeyelim. 🥺🥺

- - -

1 ay sonra

Eğer kafanızı yastığa koyduğunuz an uyuyabiliyorsanız çok şanslısınız. Maalesef ben o şanslılardan değilim. Gözümü kapattığım an kafamdakiler bir bir dökülmeye başlıyor. Düşünmekten uykuya dalamıyorum. Şu an olduğu gibi.

Malum günden sonra, yani boşanmaya karar verdiğim günden sonra, Cihangir çok dil dökmüştü. Öyle demek istemediğini, ayrılmak istemediğini söylüyordu sürekli. Ama bir kere söylemişti değil mi? Ayrıca haksız da sayılmazdı. Belki de evlenmemiz hataydı.

Her gün, her gün tartışma mı olur bir evde? İstisnasız her gün kavga ediyorduk. Birbirimize iyi gelmiyorduk belki de. Olmuyorsa zorlamamızın daha bir manası var mıydı?

Boşanma mevzusunu her açtığımda bir şans daha vermemi, istiyorsam biraz düşünüp kafamı toplamamı, bana zaman vereceğini söylüyordu. Evleri ayırmamıştık, hala beraber kalıyorduk. Boşanma konusunda net olmadığım için ailelerimizin şu an duymasını istemiyorduk. Gerçekten boşanmak istiyor muyum düşünmem gerekiyordu.

Resmi olarak boşanmasak da o günden sonra eskisi gibi olamamıştık. Odamız yerine salonda koltukta uyumaya başlamıştım ben.

Ben yatağımızda uyumadığım için o da uyumayacağını söyleyip salondaki diğer koltukta uyuyordu.

Evlendiğimiz ilk gün söz vermiştik. Birimiz yoksa diğeri de o yatakta yatmayacaktı. Yatak bomboş dururken mal gibi bir aydır koltuklarda sürünüyorduk ikimiz de.

O günden sonra bir şey daha olmuştu tabii ki. Cihangir beyimiz başsavcıya dilekçeyi vermişti. Evet söylediğim onlarca şeyi duymazdan gelmiş, beni yok saymış, vermişti dilekçeyi.

Dilekçede tehdit aldığım ve kimliğim açığa çıktığı için bu davadan uzaklaştırılmamı arz etmişti Cihangir başsavcıya. Ayrıca muhbirimden bahsetmediğim için bunun dava sürecini olumsuz etkilediğini de söylemişti. Tabii başsavcı durur mu? Bana zaten takık olduğu için davadan almakla kalmayıp bir ay da meslekten uzaklaştırmıştı.

Uzaklaştırma alınca Cihangir'le aram daha da bozulmuştu doğal olarak. O gün ikinci şiddetli tartışmamızı yaşamıştık. Tartışma sonunda evden çıkıp boşanma davası açmaya gidiyordum. Gidiyordum ama gidemedim. Cihangir öyle bir manipüle etti ki beni o an çıkıp gidemedim. Yine boşanamadık.

1 aydır işimden uzak olmanın siniriyle boşanmaktan vazgeçemiyordum. Olmayacak şeyi deniyorduk. Bir kere karar vermiştik boşanmaya. Neyi değiştirmeye çalışıyorduk?

Hem ilk onun ağzından çıkmıştı. Evlenmemeliydik dedi, hataydı dedi. İlk düşündüğü şey bu oldu. Benim aklımın ucundan bile geçmemişti oysaki.

Vaktimi evde boş boş geçiriyordum. Arada annemlere gidiyordum, arada Suna annelere. Can sıkıntısından buluşmadığım arkadaşım kalmamıştı resmen. Hatta o kadar sıkıldım ki annemlerle güne bile gitmiştim. Orası daha da sıkıcıydı o ayrı konu tabii.

Ben en son uyumaya çalışıyordum. Yine aynı şey. Yine susturamadım kafamı. Uyumaktan vazgeçip kalkacakken kapıdan gelen anahtar sesiyle kendimi yastığa bırakıp kapıya arkamı döndüm.

Sigma kural 1: Biriyle konuşmak istemiyorsan uyuma numarası yap.

Konuşmak istemiyordum. Elimden geldiğince kaçıyordum.