HAYATIN İÇİN YALVAR (18+)

7.BÖLÜM

Alessa

Leonardo -Ray'den öğrendiğim ismi- bir iki saniye çenesine dokunarak bana baktı. Bunu beklemediği açıktı. Bakışları tüm vücudumu gezdi, baktığı her yer sıcaklarken gözlerimi ondan ayrımadım. Dudaklarında uğursuz bir sırıtma belirdi.

Leonardo:Ben baya bir yanılmışım, sen çok eğlencelisin!

Telefonu çaldığında bana son kez baktı ve odadan çıktı. Kapının kilitlenme sesi ile kendimi yatağa attım. Gözlerimi dinlendirirken yine o berbat sahneyi hatırladım. Gözlerimi anında açtım.

Bu sikik oda oraya o kadar çok benziyordu ki! Büyük lüks bir yatak, ipek perdeler, bem beyaz mobilyalar ve masanın üzerinde duran o beyaz vazo. Tanrım tıpa tıp aynısıydı! Ölmek, işkence görmek ya da ömür boyu tutsak olmak sorunum değildi. Ama oraya bu kadar benzer bir odada bulunmak? Asla dayanamazdım.

Yataktan kalktım ve etrafa bakındım. Sadece minik bir tel iş görürdü. Masaya yaklaştım ve kenarında ki sökülmek üzere olan çiviyi gördüm. Çiviyi çıkardıktan sonra kapıya yaklaştım ve anahtar deliğine soktum. Bunu yapmaya alışık olduğumdan açmak uzun sürmedi. Kapı açıldığında odadan çıktım. Kapıları tek tek açıp kontrol ettim. Üçüncü seferimde bom boş olan bir oda buldum. Sadece bir lamba vardı. İçeri girip köşeye oturdum. Bacaklarımı kendime çekip oturduğumda diğer odadan çok daha rahat gelmişti, bu yüzden uyumam 10 dakika bile sürmedi.

~~~

Yüzüme üflenen sigara dumanı ile uyandım. Elimi yüzümün önünde salladım çünkü iğrenç kokuyordu. Gözlerimi zar zor açtım.

Alessa:İğrenç kokuyor.

Leonardo:Belki odanda kalsan sana lavanta aromalı oda kokusu getirirdim.

Sesindeki alaycılık komiğime gitti. Ayağa kalktım ve esnedim.

Leonardo:Odadan nasıl çıktın?

Alessa:Yürüyerek?

Verdiğim cevaba sinir olmuş olmalı ki kaşlarını çattı.

Alessa:Rahatla, sonuçta beni buldun.

Bakışları beni inceledi ve ardından arkasını dönüp ilerledi.

Leonardo:Yemekten sonra odaya dönüyorsun.

Ciddi bir şekilde söyledim.

Alessa:O odaya asla dönmem.

Leonardo bana döndü ve sırıttı.

Leonardo:Ne o? Yoksa o özgüvenin-

Durdu ve dikkatlice bana baktı. Gözleri sanki kafamın içine bakıyormuş gibiydi. Neden bu kadar ciddi olduğumu merak etmiş ve beni odaya sürükleyip sürüklememesi hakkında kendi kafasında tartışıyor gibiydi. En sonunda nefes verdi.

Leonardo:Hadi prenses, yemek zamanı.