HAYATIN İÇİN YALVAR (18+)

14.BÖLÜM

Leonardo

Dört kez aramıştım, dört kez! Ki ben normalde ikiden fazla çaldırmam bile. Alessa telefonu açmadığında iç çektim. Uçağa yeni binmiştim ve Alessa'ya ulaşamıyordum. Kaçmış olma ihtimalini düşündüm. Bunun beni heyecanlandırması gerekirken içimi bok gibi bir his kapladı. Christian'ın numarasını tusladım. En iyi adamımdan beklendiği gibi ilk çalışta açtı.

Christian:Evet efendim?

Leonardo:Daha sonra iki hafta tatil yaparsın ama senin için bir işim var.

Christian:Elbette, emredin yeter.

Leonardo:Eve git ve Alessa'yı kontrol et. Daha sonra da bana rapor ver. Gitmişken bie doktorda götür ve iyi beslenip beslenmediğine baktır.

Christian:Hemen.

Telefonumu kapattım ve cebime attım. Ellerim rahat durmuyor, saatimle, parmaklarimla ve küçük bir bıçak ile oynuyordum. Uyumaya ve dinlenmeye çalıştım. Almanyada üç gün oldukça zordu. Eğer Alessa beni arayıp sadece küfür edip kapatsa bile daha iyi hissedeceğim gerçeği sinirmi bozdu. Aradan yirmi dakika geçti ve telefonum çaldı. Hızlıca açtım ama ekranda Alessa yerine Christian yazdığında yaşadığım hayal kırıklığı midemi bulandırdı. Aramayı açtım.

Leonardo:Söyle.

Christian'ın gergin sesi omuzlarımı gerdi. On iki yaşından beri benim yanımda çalışmış ve soğukkanlılığı ruhuna işlemişti. Eğer gerginse kesin bir bok olmuştu.

Christian:Çok büyük bir sorunumuz var.

Leonardo:Beni sinirlendirme ve hemen söyle!

Christian:Alessa'nın kanında bir miktar uyuşturucu var, tacize uğramış ve şok geçirmiş. Geldiğimde öylece yatakta oturuyordu. Her yeri yara ve beni gördüğünde oldukça irkildi. Deli gibi titriyor ve hiç kendi gibi değil. Eski travmalarının gün yüzüne çıktığını düşünüyorum.

Leonardo:Benimle taşak mı geçiyorsun?! Ray nerede?!

Christian:Asıl olayda bu, Ray büyük bir miktar para ile kaçmış. Alessa ise onun adını duyar duymaz ağlamaya başlıyor. Yani bence-

Leonardo:O sikik herif! Bir saatlik bir yol kaldı. Telefonu ona ver.

Christian:Tabi.

Bir iki saniye sonra telefonun diğer tarafında Alessa'nın nefes alışverişleri vardı. Olabildiğince öfkemi gizledim ve sakin, yumuşak bir şekilde konuştum.

Leonardo:Prenses? Orada mısın?

Onaylayan bir mırıltı geldi.

Leonardo:Benim kim olduğumu sesimden anlayabilir misin?

Kısa bir sessizlik oldu. Cevap vermeyeceğini düşünüp ağzımı açtım.

Alessa:Leonardo.

Leonardo:Evet, doğru. Şimdi odadaki kişiye çıkmasını söyle ki seni yalnız bıraksın. Bunu yapabilirsin değil mi?

Alessa:E-Evet...Odadan çıkabilir misin acaba?

Arkadan Christian'ın cevabı geldi ve çıkıp kapıyı kapattı.

Alessa:Gitti.

Leonardo:Güzel, şimdi dikkatlice yatağa uzan.

Bir iki hışırtı duyuldu.

Leonardo:Aferim benim prensesime, şimdi benimle beraber derin nefesler al.

Beraber bir iki nefes aldık.

Leonardo:Benim odamdamısın?

Alessa:Evet.

Leonardo:Anladım, yanındaki yastığı al. Benim kullandığımı. Ona sıkıca sarıl ya da öfkeli isen vur. Ben geliyorum, yoldayım.

Dediğimi yaptığında yüzüme ufak bir gülümseme yerleşti.

Leonardo:Telefonu kapatma ve uyu. Ben eve gelesiye kadar telefonu açık tutacağım. Bir şey olursa sadece bir kelime uzağındayım.

Alessa:Teşekkür ederim.

Leonardo:Gelirken sana bir şeyler almamı ister misin?

Alessa:Çikolatalı dondurma istiyorum.

Leonardo:Elbette, sana yiyemeyeceğin kadar fazla getireceğim.

Telefonun diğer ucundan bir kıkırdama geldi. Tanrıya şükür biraz kendine gelmişti!

Leonardo:Şimdi uyu prenses, ben buradayım.