Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugün uzun zamandan sonra göreve çıktım kochou. Biraz zorlansam da atlattım. Konsantre olamadım. Her zamanki gibi yardıma tanjiro geldi. Bu çocuk niye böyle kochou?
Herkese yardım ediyor. Fakat kendisine yardım edilmesi gerektiğinde reddediyor. Aslında tanjiroyu seviyorum. Biraz aptal ama olsun. O da benim gibi odaklanmada zorluk çekiyor. Bunu fark ettim.
Kendime bir söz verdim. Artık insanları daha yakından tanımaya çalışacağım. Onların yaşamlarını, kendilerini neye adadıklarını anlamaya çalışacağım.
Kochou, ben senin değerini bilemedim. Sen her fırsatta benimle konuştun, en azından çaba sarf ettin. Ama ben tek kelime etmedim. Bilmem, belki de etmişimdir. Şu anki pişanlığımla hatırlamıyorum.
Bazen ölümünden sonra ilerleme kaydettim mi diye düşünüyorum. Hayır! Yine aynı tomioka. İnsanlarla iletişim kurmaktan kaçınan tomioka. Toplum içine çıkmayan tomioka. Keşke bir şeyler yapabilseydim. Ama çok zor. En azından benim için zor.
Keşke bende seninle birlikte kelebek olup bu dünyadan uçsaydım. O zaman belki bu kadar acı çekmezdim. Cennet, cehennem. Fark etmez. Yeter ki buradan kurtulayım.
Galiba artık başka konu kalmadı kochou. Hepsini anlattım sana. Gerçi bu duygu daha nasıl anlatılır bilmiyorum.
Çünkü sen ölünce içimde kelimeler de öldü kochou . . .
