𝕎𝕖 𝔸𝕣𝕖 𝔹𝕦𝕝𝕝𝕖𝕥𝕡𝕣𝕠𝕠𝕗 //Save Me\\

_Hayaller Ve Gerçekler_

 
     Bu gün haftanın en kısa geçen günüydü, evet doğru tahmin pazardı ayaklarımı yere sürterek Shadowun yanına gittim çoktan uyanmıș ve mutfakta dolanıyordu bu haylaz belli ki acıkmıștı mamasını verip biraz oynadıktan sonra kahvaltımı edip küçük haylaz ile dıșarıyı dolașmaya gittik, biliyorum çok geziyorum ama yapacak iș yoktu ișsizdim belki de iș aramalıydım. Parka geldiğimde bir banka oturmuștum. Etrafıma baktığımda ise.... oradaydı.....çok masumdu uzun süre ona baktıktan sonra yanına gittim hafifçe omzuna vurarak  "Hey bayım... SANA DİYORUM BE KALKSANA. "  aniden gözlerini açmıștı çekingence geriye doğru bir adım atmıștım "Sen kimsin? Neden beni kaldırıyorsun sabah sabah. " demiști sinirli olduğunu belirten bir sesle "Aff edersin hava çok soğuk üșütüceksin diye ben șey...seni kaldırdım. " birden gözlerini büyütmüș ve bana șașkınlıkla bakmıștı... O çok....tatlıydı yüzünüzü ısırabilir miyim bayım. Resmen tescilli sapık olmuștum kalıbımı basarım ki beni sapık sanmıștı. Aramızdaki aptal sessizliği bozan benim cümlem olmuștum "Seni rahatız ettiğim için üzgünüm rahatsız olduysan gidebilirim. " demiștim ve yüzüne bakmıștım hayla bankın üstünde oturmuș bana biraz ağzı açık șekilde bakıyordu birden "Ben teșekkür ederim." demiști sonunda cümleleri birleștirerek "Ne için teșekkür ediyorsun? " demiștim meraklanarak sahi ne yapmıștım "Hiç-hiç bir șey. Hem senin okulda olman gerek miyor mu burada ne ișin var? " demiști olayları saptırarak "Benim okulda olmam gerekiyorsa seninde orada olman gerekiyor hem bugün pazar ne okulu soğukta durarak kafayı üșüttün herhalde. " "Neyse ne boș ver evine git hadi senin gibi küçük kızlar için burası tehlikeli. " demiști bașından savarak. Yüzüne sen aptal mısın bakıșı atıyordum burası bir parktı çocuk parkı burada sen hariç kimse tehlikeli değildi șu anda "Kendi bașımın çaresine bakabilirim ben." demiștim bana küçümseyici bir bakıș atıyordu. Ahh șu erkekler her yerde aynıydılar. Sahi șu anda ismini bilmediğim birisiyle konușuyordum merakımı pek belli etmeyerek sormuștum "Adın nedir? " "Seni ilgilendirmez yalnız bırak beni." "Hadi ama buraya yeni geldim hiç arkadașım yok şuradaki tatlı köpek hariç hiç kimsem yok bari sen biraz benimle iletișim kur. "yalan Joe teyze benimle iki gündür kralmıșım gibi ilgileniyordu ama sonuçta o teyzeydi yașıtımda birileri ile konușmam gerekiyordu yoksa yalnızlıktan ölecektim. Merakla yüzüme bakarak "Ailen yok mu senin? " demiști "Var ama burada değiller onlar Türkiye'de buraya okumak için geldim yalnızım yan komsum Joe teyze hariç bir tek seninle iletișim kuruyorum ve sen de beni bașından savıyorsun. " demiștim zar zor gözlerimi doldurarak, biraz yalanın zararı yoktu. Ortam sessizleșmiști. Umudumu keserek arkamı dönüp gidiyordum ki "Yoongi. Min Yoongi. " "Anlamadım. " "Adım bu sen sormamıș mıydın? " demiști hafifçe gülümseyerek "Ben de Arfa Yoongi tanıștığıma memnun oldum? " demiștim hafifçe eğilerek tam o sırada bir açlık zilleri duymuștum Yoongi utanarak karnını tutuyordu "Șanslısın Yoongi çok güzel yemekler yapan birine rastladı hadi benimle gel. " "Ne asla tanımadığım birisinin evine gitmem ben hemde bir kızın evine." "Hadi mızmızlanma tanımadığın birinin evine gitmiyorsun ama dıșarıda bankta yatıya kalıyorsun hadi açım ben yürü." demiștim sert bir mizaçla bugün boyumu aşıyordum yalanlarımla hiç aç değildim sadece benimle birlikte yemek yemesini istemiști. "Hey ben senden büyüğüm velet doğru konuș büyüklerinle." benden büyük olduğu zaten belliydi dalga geçiyordu "Yașınız kaç Bay Min?" demiștim ablayla "17. Sen kaç yașımdasın? " "14 yașındayım. Arada pek fark yok ondan dolayı saygıyı bir kenara atalım ne dersin? " demiștim. "Biraz büyük duruyorsun 15 yașlarında gibi." boyumdan bahsediyordu. Konușarak eve gelmiști bile Shadowu kucağıma alıp merdivenlerden çıkmıștım "Adı nedir? " demiști Yoongi Shadowun bașını severek "Dark Shadow 'My Hero Academia' daki Tokoyami den ' aklıma geldi nasıl? " "Güzelmiș." 

      Kahvaltıyı hazırlamıș masanın üzerime dizmiștim Yoongi de oturunca yavașça yemesini izlemiștim yanakları doluyken çok tatlı oluyordu, birden duraksayarak bana bakmıștı "Sen neden yemiyorsun Arfa? " ismimi zor telaffuz ediyordu bu da onu daha tatlı yapıyordu, yemediğimi fark etmiști "Hazırlarken bir șeyler yedim aç değilim." demiștim yalan atarak. Yemek yemeyi tamamen bırakarak "Bana acıyorsun değil mi? " demiști. Șașkınlık içeren ses tonumla "Bunu nereden çıkardın sadece beraber kahvaltı edelim diye seni çağırdım." "Hayla yalan söylüyorsun dün ki kekleri orada bilerek unuttun değil mi bana acıyorsun, zaten acınacak bir haldeyim..." çok yanlıș anlamıștı ona acımamıștım sadece yardım etme isteğimi durduramamıștım. "Hayır Yoongi sana acımadım sadece yalnız ve yardım etme isteğimi durduramadım. Lütfen bunu dostça bir teklif olarak algıla. "

       Salonda boș boș oturuyorduk içimdeki aptal meraka engel olamayarak can alıcı soruyu sormuștum. "Neden dıșarıda yatıyordun Yoongi? " bana bakıș ve yeniden yere bakmıștı o kadar uzun bir süre geçmiști ki ne sorduğumu unutmuștum onu üzdüğümü anlamıștım hemen toparlayarak "Üzgünüm Yoongi ben sadece aptal merakım engel olamadım. Gerçekten üzg-" "Ailemle tartıștım." demiști sözümü yarım bırakarak. Devam etmesi için ona bakmıștım. Sanki içini boșaltmak için yer arıyordu. "Ben yalnızım kimse beni sevmiyor sadece sevilmek istemiștim.Hayallerimin peșinde koșmak yerine okuyup iș sahibi olmamı istediler. Ben sadece hayallerimi gerçekleștirmek istedim. Babamla bu yüzden tartıștım içmeye verdiği değeri biraz olsun bana verseydi hayallerimi gerçekleștirmek için bir fırsatım olurdu. Bana izin vermeyince evden kaçtım en azından daha rahatım șu anda. Oraya geri dönmem." demiști içindekileri bir bir tükürerek. Sakince ve huzur veren bir ses tonuyla konușmaya çalıșarak "Hayallerin ne Yoongi? " yere bakıyordu ve birden diș etleri görünecek kadar gülümsemiș devam etmiști "Zengin olmak, büyük köșklerde yașamak, istediğim havalı șeyleri almak... " bir süre duraksamıștı ben devam ettirdim gülümseyerek "Veee..." "Șarkıcı olmak istiyorum dünyaya adımı duyuracak șarkılar yapmak istiyorum, insanların hayranlık duyacağı birisi olmak istiyorum... " bunlar çok masum ve güzel hayallerdi gülümseyerek yüzüne baktım ve devam ettim "Harika bir șarkıcı olucaksın Yoongi sana inanıyorum ilk hayranın ben olacağım bundan emin olabilirsin." utanarak yere bakıyordu bir yandan ise gülümsüyordu aklına bir șey gelmiș gibi yüzüme bakmıștı aniden "Senin hayallerin nedir Arfa hep benim hakkında konușuyorsun biraz da sen kendinden bahset. " duraksamıștım ve devam etmiști "Benim....benim hayallerim seninki kadar güzel değil yani anlarsın ya küçük șeyler." "Sana hayallerinin boyutunu sormadım aptal düzgün cevap versene." "Tamam be...ben bir șirket kurmak istiyorum yani araba tasarımı yapmak ve onları kendi ellerimle insanlara sunmak istiyorum, senin gibi zengin olmak istiyorum ben" "Hayallerimiz ortak ha o zaman birlikte zengin olalım" birlikte ha güzel fikir ama birimiz șarkıcı birimiz șirket sahibi olmak istiyorduk bu nasıl mümkün olucaktı ki.... Her türlü sonunda zenginlik vardı "Birlikte gerçekleștirelim" dedim ve gülümsedim....

Oldukça saçma yazdım silip tekrar yazmak çok uğraștırıyor bilseydim bu ișe hiç kalkıșmazdım umarım beğenebilirsiniz. Șarkı çok güzel dinlemenizi tavsiye ederim.