Bak, güneş de, dogdu artık safaktan
Daha gece, zindanlara düşmaz artık
Bir kandil yandı arş kadar uzaktan
Daha hece sukutlara gömülmez artık
Sukutlara gömülmez dilimde haykırır
Bir ırmak olur dağı taşı deler dağıtır
Mert olan bendinde bir aslan yaşatır
Daha çakallara meydan kalmaz artık
Meydan kalmaz her zerre yerinde ağır
Faniye meyleden necata hem kör, sağır
Tesadüf degildir murâda ermek, kahır
Daha vuslatlara gam edilmez artık
Gam edilmez daha, ah nice elem çekilir
Kanın kururda bu yolda, nefesin çekilir
Gözyaşı deler taşı,kurur dereler çekilir
Daha baharlara umut beslenmez artık
Umut beslenmez sabrın son demi biter
Kalp kırılır, dağlar yıkılır, cihan neyler
Sanma bu dava ölüm dergahında biter
Daha bağırlara kabir kazılnaz artık
Vuslat Tuna
2. Ağustos. 2022
