Beni unut, artık hiç sevme, istemem
Sende sevdam, vuslat yolcusu değilse
Beni gölgende ki kor ateşlerde bırak
Yüregine ayazlar düştüğü yerde
Bırak ardında beni, çağırma, gelmem
Sen ile yüreği beyhude heder eylemem
Kader der susarım,dile figan söylemem
Gözlerine uzaklar göründüğü yerde
Gönül hasrete belenir, boğuşur durur
Umut, naz ile beslenir, çoşar durulur
Heves ile nasip; dağda koşar yorulur
Sözlerine yalanlar büründüğü yerde
Ah ne bilirdim böylesi ateşe düşmeyi
Nice saâdetler varken, zoru seçmeyi
Kıymetimden düştü, sevme ihtimali
Ellerinden vedalar döküldüğü yerde
Ne çok severmiş insan,nasıl da aşikâr
Akıl aciz, fikir dar da ,heves târumar
Desem; sevilmeden sevmek neye yarar
Hayaline yabancılar görüldüğü yerde
Anlasam; sevmek sevilmek kader mi
Ömrü toplayın versem, hiç kâr eder mi
Vefsız olan, uğruna Mecnun'u sezer mi
Bedenine topraklar örtüldüğü yerde
Vuslat Tuna
