Bazen gitmek istersin de
Asırlarca uzaga,
gidemezsin
Ayaklarında kelepçeler vardır
Ayaklarında pranga
Bir kaç umut yetişir yanına
Bir hayal sıkışmıştır
parmakların arasına
Bir rüzgar egilir
bir buse bırakır
Kurumuş dudaklarına
Bazen gitmek istersin
Gidemezsin uzaklara
Yollar seni çağırır oysa
Yılların yokluğunla sınanır sonra
Bir çocuk büyür,
damarlarında yaşamın
Bir çalıkuşu bulutsuz göklerin telaşında
Bazen gitmek istersin
Bir eylül rengi şakaklarında
Rüyalarını süsleyen hatıralar vardı kuytularda
Limon filizlerinin kokusu kalmıştır
bir tek aklında
Ektiğin çiçeklerin yeşili
alırdı seni
Sabahların vardı birde
Gül desenli perdelerin ardında
Buğulu İstanbul sonbaharı
Sokaktan geçen simitçinin
Ekmek parasında
Bazen gitmek istersin
Bi eylül sabahı
çimlere çiğ yağdığında
Elleri cebinde sevda,
serseriler misali
Aynalar, seni sana sorduğunda
Karanlık akşamlar
Karanlık akşamlar
gözlerinden aktığında
Bir anne şevkati kadar özlenesi
Gülen çocuklar kadar
yaşamaya değer
Ve sen gitmek istersin
Tüm şarkılar susar
Şiirler küser
Ve benim hayati telaşlarım biter.
Vuslat Tuna
