Kader oynadı bende en zalim oyununu
Bir meçhule düştüm bilemedim sonunu
Cânân dediğim sapladı şu kanlı ok'unu
Sinsice vuran düşmana, gerek kalmadı
Kulun sevip, sevilmeye meyleder özü
Vefa tartısına benzer merhamet örtüsü
Gördüm; yazın ayrı, güzün ayrı, yüzü
Darağacı kuran cellada gerek kalmadı
Bilemedim bu çekilenler neyin kahrı
Dünya nefsine yetmez, sultanın tahtı
Lale sümbül bitirmez karakışın, ayazı
Saç yolduran feryada gerek kalmadı
Herşey nasip kısmet ile imiş bu yerde
Akıl fikir aciz kalırmış,kader çizisinde
Kaybettim ümidi, gece değil, gündüzde
Zindan olduran akşama gerek kalmadı
Yaz a ermeden kurudu mevye dalları
Kışı bitirmeden geldi de, hazan ayları
Tarih hepten sildi mutlu mesut yılları
Hayal kurduran hevese gerek kalmadı
Yol verdim, gayrı olmaz bir minnetim
Vurulup düştüm bir yaralı kuş,misalim
Göğün seyrinde, toprağın kalbindeyim
Mezar kazdıran cilvene gerek kalmadı
Vuslat Tuna
