Szwecja - państwo w Europie Północnej, zaliczane zarówno do państw skandynawskich oraz krajów nordyckich. Szwecja jest również przyjazna środowisku. Szczerze uważam, że rozpoczynając swoją podróż po tym urokliwym kraju, powinieneś przygotować się na co najmniej kilka dni niezwykłych wrażeń, ponieważ tu możesz zwiedzić parę ciekawych rzeczy. W Szwecji jest również życie nocne, można spotkać wszędzie, bary i imprezy. To jest coś dla każdego po ciężkim dniu.
Teraz już wiecie trochę o kraju, w którym mieszkam. To teraz coś o mnie.
Nazywam się Andrea Ross Cooper, jestem pansexualna, mam 18 lat i zaczynam naukę w ostatniej klasie liceum. Mieszkam razem z mamą i bratem, chociaż matki prawię w ogóle nie ma. Więc większość czasu to ja opiekuję się moim piętnastoletnim bratem. Od dziecka choruje na ataki paniki, co z wiekiem się zmniejszyło, ale dalej występują dosyć często. Jednym z moich największych hobby jest malowanie, cały pokój jest wypełniony moimi obrazami. Od czasów podstawówki przyjaźnię się z Max, Agnes, Alie, Jude i Katrin. Każda z tych dziewczyn jest wyjątkowa. A co do miłości to nawet nie warto o tym mówić, bo mam wielkiego pecha.
Co nieco wiecie już o mnie, to teraz zacząć naszą historię.
Z przyjemnego snu wyrwał mnie dźwięk, mojego budzika. Była dopiero piąta rano, a ja w szybkim tempie wyszłam z łóżka.
Dzisiaj jest 1 września, początek ostatniej klasy szkoły, sama myśl o szkole mnie nie cieszyła, ale fakt, iż po dwu miesięcznej przerwie spotkam swoje przyjaciółki była cudna. Jako jedyna całe dwa miesiące spędziłam w domu, nigdzie nie wyjeżdżając. Bardzo za nimi tęskniłam i nie mogłam doczekać się spotkania.
- An, mamy problem znowu nie ma mamy - powiedział mój młodszy brat Theo, który wręcz wbiegł do mojego pokoju.
I tu faktycznie pojawiał się problem. Nasza mama jest dosyć specyficzna. Ona nigdy nie miała smykałki do rodzicielstwa, ona należy do grupy ludzi która nigdy nie widzi obowiązków, czy problemów. Uwielbia palić, pić i imprezować, jak i potrafi pieprzyć się z każdym napotkanym mężczyzną. Co noc nie ma jej w domu, rzadko kiedy ją widzimy, ale dzisiaj wiadomość, że jej nie ma była naprawdę zła. Dzisiaj wieczorem miała przyjść kontrola opieki społecznej, ponieważ mama sobie nie radzi. Szczerze nie wiedziałam, co mam robić.
- To nie wiem, naprawdę tym razem nie wiem co robić. Jeśli do 17:00 się nie zjawi to będziemy mieć problem - odpowiedziałam i podeszłam do szafy.
Z szafy wyjęłam białą koszulę, granatową spódniczkę oraz czarny sweterek. Wszystko wzięłam do ręki i poszłam się przebrać.
Gdy byłam gotowa patrzyłam w lustro, w swoich o czacha dostrzegłam przerażenie i jak na złość akurat teraz wspomnienie musiało zająć część mojego umysłu.
