Author pov,
තමන්ගෙ කාමරේ විශාල ජනේලෙ කවුළුවට අත තියාගෙන ඈත බලගෙන හිටපු ජිමින් දැක්කෙ තාමත් ඉර එලියවත් වැටෙන්න කලින් ගේට්ටුවෙන් එලියට යන ජන්කුක්ගෙ කළුපාට අවුඩිය..
" Happy 4th anniversary මගෙ කුකී!"
" ඔයාට අදවත් මන් ගාව ඉන්න බැරිද මගෙ පන?"
එතනම ජනේලේ පඩිය උඩ රූටගෙන බිම වැටුනු ජිමින් හැමදාම කරනව වගෙ අඩන්න පටන් ගත්තා.. එයා දිහා බලන ඕනි කෙනෙක්ට කියන්න පුලුවන් ඒ කළු ගැහිලා වල ගැහිලා තියන ඇස් වලින් අදුන ගන්න පුලුවන් ජිමින් ඉන්නෙ ලොකු පීඩනේකින් කියන එක.
ජිමින්ට එයාගෙ , එයාලගෙ මැරේජ් එක ගැන තිබුනෙ අවිනිශ්චිත බවක්. දරා ගන්න බැරි තරම් බයක්. රියා ඇවිදින් මාසයක් ගෙවුනා උනත් ජන්කුක් මෙ වෙනකන් ජිමින්ට කිසිම දෙයක් කීවෙත් නැ. එ වගෙම එදා ජිමින්ට අමාරු උන දවසෙන් පස්සෙ ආයෙ එයා ගැන අවධානයක් දුන්නෙත් නැ. එහෙමත් නෙමෙ ජන්කුක් ගෙදර හිටියෙ නැතිම තරම්.. එහෙම හිටියත් එයාගෙ යාලුවොත් එ ගෙදර නිතරම හිටියා.
ගෙවුන මාසෙ පුරාවට ජිමින්ට බැරි උනා යුනිවර්සිටි යන්න. ප්‍රධානම දෙ එයා බය උනා අනිත් අය එයාට කියන කතා අහන්න, එයා ගැන නරක දෙවල් කියන එක අහන්න, එයාව පහත් කරන එක අහන්න , එ වගෙම හැමෝගෙම හිනාවට ලක් වෙන්න එයා බය උනා. ඉතින් එයා යුනිවර්සිටි ගියෙ නැ. ජිමින් යුනිවර්සිටි නොගිය බවක් ජන්කුක් දැනන් හිටියෙත් නැ. එයාට යුනිවර්සිටි එකෙ ලමයි කියන දෙවල්වත් ජන්කුක් දැනන් හිටියෙ නැ. මොකද ඒ කාලෙ පුරාවට ජන්කුක් වගෙම එයාගෙ යාලුවොත් යුනිවර්සිටි ගියෙ නැ. එයාලට තිබුනා රියාගෙ ජීව්තෙ බේර ගන්න විදිහක් ගැන කල්පනා කරන්න. මොකද රියා ආවෙ එයා හිටපු තැනින් පැනලා. ඉතින් එයාව හැම තැනකම හොයන්න පටන් අරන් තිබුනා.
කොහොමත් ජිමින්ට යුනිවර්සිටි යන්න තියා ගෙදර ඇතුලෙවත් කෙලින් ඉන්නවත් වෙලාවකට පන තිබුනෙ නැ. එක එයාගෙ අතට තාමත් හයි කරලා තිබුන කැනියුලා එකෙන් පේන්න තිබුනා. එයාගෙ ව්‍යාකූල වුනු මනස නිසාම එයා දුර්වල වෙලා තිබුනා. විඩෙන් විඩේට සිහිය නැති වෙන එක, කන්න බැරි ගතිය, ඔක්කාරයට එන එක වගෙ දෙවල් නිසා එයාට සිද්ද උනා ජීවිතේ වෙනුවෙන් සතියට කීප සැරයක් සේලයින් ගන්න.
YOU ARE READING
Tears of Love ( Jikook - Complete )
Fanfictionනෙතින් ගිනිගත් හදින් තැවෙමින් දරා ඉමිහිරි වේදනාවන් පෙමින් සගවා තබා ගන්නෙමි නොලී ඒ ගීතිකාවන් සදාකාලික තැවුල් පොදියක රැදී හද පෙලුවත් නිතී ලියා අවසන් කවක් කෙලවර මැකී වියැකී යා නොදී... ඉතින් එබැවින් නවතිමී... හදින් පිටමන් නොකරමි... Published- 2022/10/28...
