Bileklik [Mpreg (bxb)]

11

Ender'den

Geçen geceden sonra keyfim aşırı yerindeydi. Dün ben utandığım için Yusuf utancını gizlemeye çalışsa da şu an tam utangaç bir bebekti. Tabii ki ben de onunla uğraşıyordum!

"Yusuuuf! Geceyi tekrarlamamız yok mu?"

"Yok!" diyerek yorganı iyice kafasına çekti, bir yandan da yastığı kafasına bastırıyordu.

Ben kendi kendime kahkaha atarken Yusuf hiç mutlu görünmüyordu. Yüzünü görmek adına yastığını çekmeye çalıştığımda izin vermemişti.

"Hamile insana güç kullandırtıyorsun, az saygın olsun!" derken sahte ağlamaklı sesimi kullanmamla sanırım yastığı kafasından çekmişti -arkamı döndüğüm için göremiyordum.

"Ya, ağlama. Bebeğim bana bak."

"Değilim senin bebeğin falan."

"Ama deme öyle." diyerek beni kendisine çekmeye çalıştığında direnmedim çünkü istediğim tam olarak buydu. Hadi ama siz de hamile olunca şımartılmak istersiniz!

Yüzümü zar zor ona döndüğümde kıçımın acısıyla yüzümü buruşturdum.

"Hiç öyle yüzünü buruşturma, aynı acı bende de var -ki bu bütün gün yatakta kalacağımız anlamına geliyor."

"Ne diye yaptıysak?"

"Memnun değil miydin?"

"Saçmalama, en iyi ikincisiydi!"

"Bir de sıralama mı yapıyorsun?" diye şaşkınca sormasıyla kıkırdadım.

"Tabii ki."

"Peki en iyisi ne zamandı?" diye çekinerek sorunca elini alıp karnıma koydum.

"Bebeğimizi yaptığımız gün." diyerek gülümsedim, o da aynı şekilde gülümsemişti.

"Heyecanlı mısın? Çok az bir zaman kaldı."

"Çok, hem de çok heyecanlıyım. Güzel geçer, değil mi?"

"Net bir şey söyleyemem ama sadece umarım." Yusuf'un böyle demesi içime endişe tohumları ekiyordu.

"Son üç ay."

"Üç ay."

"Hadi biraz daha uyuyalım. Nasıl olsa yapacak daha iyi bir şeyimiz yok şu an. Aslına bakarsak var ama sen utandın, bebek."

Omzuma inen darbeyle kıkırdayarak sesimi kestim ve yanımdaki bedene biraz daha sokuldum.