BaekYeol - ChanBaek
(Baek ağırlıklı Switch)
Yan çift: SeKai
°°°
Tüm dünyada nam salmış olan TENEBRİS Lisesine girmek kolay değil, hem de hiç kolay değil.
°°°
"Hey, ChanYeol!"
Tüm gözler okul sınırları içerisinde bu şekilde bağırmasına ve kullandığı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar~~
•••
Vüdumuzun beş duyu organlarından biri olan burnumuzu genelde ne için kullanırdık? Koku ayırt etme, nefes alma gibi işlevler için, değil mi? Ama herkes de biliyordu ki aynı anda hem ağızdan hem de burundan nefes alınamazdı. Bu, bilimsel olarak kanıtlanmış bir bilgiydi ki zaten siz de şuan denediğinizde hak verirsiniz bu sonuca.
Bilimsel olabilmesi için bir teorinin yüzde kaç doğruluk payı olmalıydı peki?
Çünkü şuan BaekHyun ve karşısındaki onun gibi götünden nefes alan japon sporcu ZuMo yapılan onca araştırmaya meydan okur gibiydiler. Bir insan vücudunda ne kadar delik varsa hepsinden nefes alıyorlardı ve hala da almaya devam ediyorlardı. O araştırmayı yapan kaç tane bilim insanı varsa şuan kafesin içine beyaz önlük atıp terk etmeliydiler dünyayı. Onca kameranın, onca insanın önünde bilimsel bir sonucu, daha da önemlisi belki de aylar- yıllar süren bir araştırmanın kanıtlanmış sonucunu değiştirmişlerdi. Eh, atomun yapısı bile yıllar içinde birçok kez değişmişti, ilerde belki daha da değişebilirdi. Sonuçta bilim bile zaman içinde sonucu doğru olsa bile yılların değişimi ile değişebiliyordu.
Kafesin demir ızgarasının çevresindeki hareketli insan topluluğuna dikkat kesilince aslında yan yana konuşan insanlar bile birbirlerine seslerini ulaştıramazdı o gürültüde. Herkes büyük bir coşkuyla kafesin içindeki iki sporcuyu desteklerken o iki sporcu ise bir tek antrenörlerini duyuyordu. Aslında... antrenörlerin sesi bile duyulmuyordu bir süreden sonra.
Yorgunluk zirvedeydi. Ciğerlerine oksijen yetmiyordu ve yüzleri artık tanınmıyordu. Şakası yok, antrenörler bile giydikleri dondan ayırt ediyorlardı ikisini de.
Yaklaşık bir dakikadır kimseden atak yoktu. BaekHyun, bu iş bitsin burda diye düşünerek ileri atılmış ve kışkırtmaya başlamıştı rakibini tekrardan.
Final turuydu. İki sporcu da buraya gelene kadar zaten fazlasıyla yorulmuştu ama neyseki final turunu bir sonraki güne ertlenmesi ile birkaç saat de olsa dinlenmişlerdi. Dinlenmek şöyle dursun, BaekHyun önceki gün uyluğuna yediği tekmenin hasarı büyüyüp de onu engellemesin diye revirde sabahlamıştı ama en azından kolları biraz daha iyiydi. Yine de çok güvendiği bacaklarından biri şuan istediği gibi çalışmıyordu. Bu yüzden biraz dengesini şaşırmıştı nerden saldıracağı konusunda ama iyi gidiyordu. Bu turu alabilirdi, kazanabilirdi.
Nefesini ağırca verip yine bir atak yapıp rakibinin kaçmasını sağladığında ani bir hamle ile daha da ileri atılmış ve iki yumruk atmayı denemişti. Sonuç ise başarısız bir şekilde rakip ile burun buruna gelmekti. Hamle yapılmaması için terli vücutlarını birbirlerine yaslarken japon rakibinin ağzından Korece birkaç kelime duymuştu. Bozuk aksan ve ağzındaki dişlik ile iyice anlamsız gelmişti ama ne zaman ki hakem gelip onları ayırdığında anca anlamıştı ne demek istediğini.
