Yedi Gün Son Nefes

-1-

Herkese merhaba!🥰

Bilimkurgu temelli bir macera ve tutkulu bir romantizmin yer aldığı yeni kurguma hoş geldiniz! 💞

Benden her zaman daha romantik sahneler yazmamı istediğinizi biliyorum ve Gazap'ın Gözdesi Serisi'nde yaptığım katliamları telafi etmek için bu hikayede bolca romantizm var. 😈
Elbette macera, gizem ve keşfedilecek yeni bir dünya olduğunu söylemeye gerek yok.😉

Ve en güzel kısma gelecek olursak hikaye çoktan bitti! 🤩
Tüm bölümleri yayınlayıp kesintisiz bir okuma deneyimi için sizi davet ediyorum. 💫

Giraj (erkek ana karakter) ve Hina (kadın ana karakter) olarak iki anlatıcıya sahip Yedi Gün Son Nefes'i umarım severek okursunuz. ❤️

Keyifli okumalar...

***

Giraj

Önündeki platformun tabanından yayılan mavi ışıkla gölgeleri dört bir yana düşen nesneleri ilgi ile izleyen dört çocuğa yaklaştım. Her zamanki gibi üzerlerine oturan üniformaları temiz ve kırışıksızdı. Sol pazılarına işlenen üç iplik, inceledikleri platformdan yayılan mavi ışık dışında odadaki tek renkli şeydi.

Beyaz duvarlar, beyaz masalar ve beyaz üniformaları ile dikilen bizleri bağlayan üç ipliğe saygımı göstermek için parmaklarımı uzatıp dokunmak için kolumu kaldırmıştım ki Öğretici Hans'ın sesiyle elimi yumruk yapıp adımlarımı hızlandırdım.

''Evet, evet hepiniz buradaysanız başlayalım.''

Aralarına en son katılmamı dert etmeyen sınıf arkadaşlarım, yerkabuğunun altındaki faylar gibi hareket edip kımıldamadan duramazken gülmemek için dudağımı ısırdım. Öğretici Hans mavi ışığın göbeğindeki en büyük, şekilsiz taşı eline aldığındaysa bütün eğlencem yerini meraka bırakmıştı.

Nitril partiküller içeren sıvı ellerini ikinci bir deri gibi sarıp parmaklarının arasında tuttuğu değerli taşı görebilmemiz için biraz daha havaya kaldırırken, medeniyetler boyunca hüküm süren bir kralın kibri Öğretici Hans'ın mimiklerine yerleşmiş, gözleri beşimizin paylaştığı merak ışıltısından memnun kalarak kısılmıştı.

Tabii bunların hiçbiri düz ve mekanik kelimelerine yansımadı. ''Bunun ne olduğunu bana kim söyleyecek?''

Ardi bütün hevesi ile cevaplamak için öne çıkıp Öğretici Hans'ın izin vermesini bekledi. Öğretici Hans bakışlarını bir an sınıfında var olan diğer dört çocuk üzerinde gezdirse de sonunda Ardi'nin cevaplaması için onayladığını belli eden baş işaretini yaptı.

Öğretici Hans'ın elindeki avuç içimden biraz daha büyük olan, bulanık bir beyazlık ile koyu kahve arasında kararsız kalmış delikli taşa bakıp ''Ekstrüzif kayaç.'' dedi.

Öğretici Hans, onu doğru bildiği için tebrik etmedi ya da cevabının yanlış olduğunu söyleyip diğerlerimizin cevaplaması için teşvik etmedi. Zaten Oxva'nın baş öğreticisi hiçbir zaman öğrencilerinin dudaklarından dökülen kelimeleri sorgulamazdı.

Yıllar içinde dudaklarına konan memnuniyet dolu bir gülüş ya da çenesindeki kasların kasılmasıyla ortaya çıkan hoşnutsuzluğu mimiklerinden okuyabileceğimi düşünerek her dersinde onu incelemiştim. Sonuç koca bir başarısızlıktı.

Öğretici Hans boşuna Oxva'nın baş öğreticisi değildi. Ardi'nin cevabı ile binlerce yıldır toprağın altında kalmış kömür kadar sert olan ifadesi değişmedi.

Onun yerine ince dudakları aralanıp yeni sorusunu dile getirdi. ''Yapı?''

Ardi heyecanından tizleşen sesiyle cevap vermeden önce bir an için tereddütle bakışlarını bahsi geçen taşın üzerinde durdursa da sonunda Öğretici Hans'a kararlılıkla bakıp ''Silikat esaslı camsı özellik ve gözenekli hafif yapı.'' diyerek detaylandırılmış cevabı öğreticiye verdi.