Yedi Gün Son Nefes

-7-

Keyifli okumalar...

***

Giraj

Yaşam Alanı'nda yer alan Köken Sistemi 12'den çıkıp ömrüm boyunca adım attığım yerleri dolaştım. Kuzeyde yer alan Araştırma ve Rezerv Alanı ile doğuda düzlemin sınırında kalan Yönetim Bölgesi'ne giriş iznim olmasa da geri kalan kısımları tek tek dolaştım.

Batıdaki Beslenme ve Eğitim Bölgesi'nin sokaklarında dolaşıp Çalışma Bölgesi'nin sınırındaki Topluluk Merkezi'nin çimenlerinde yürüdüm. Tutulma Günü dışında buraya geldiğim ilk sefer olmasına aldırmadan Ojusa'nın anıtının önünde dikilip başımı gökyüzüne kaldırdım.

Çimenlerin üzerinde dikilip 14.düzleme baktığım en eski anımı hatırladım. Beş yaşındaki küçük bedenim o zamandan beri ne istediğini biliyordu. Daha o zaman yükselmek istediği düzlemlere bakıp gülümsemiş, olduğu yer yerine olmak istediğine odaklanmıştı. O günden sonra hedeflerine ulaşmak için basamakları tek tek çıkmış istediği noktaya varmak için tüm özverisini vermişti.

Şimdi olduğum yerde dikilebilmemin nedeni yıllar süren kararlılığım ve isteğimdi. Öğretici Hans'ın da dediği gibi yaşadığım düzleme beni bağlayan hiçbir şey yoktu. Birinin beni aksine ikna etmesini istediğimden de emin değildim.

Avucumun içinde tuttuklarım bana yetmiyordu. Hiç yetmemişti. Daha fazlası için tek seçeneğim ve olası iki sonucu varken kendime düşünmek için zaman tanımıştım.

Saatlerce yaşadığım düzlemi gezmiş sonunda kendimi ilk var olduğum noktada bulmuştum.

Birkaç saat önce Öğretici Hans'ın ofisinden çıktığımda hissettiğim duygular ile koridorun köşesinde yere yığılmıştım. Dizlerimi karnıma çekip titreyen bedenimi sakinleştirmeye çalışmış, öğrendiklerim ile sarsılan benliğim ile ne yapacağımı bilememiştim.

İşte o zaman hayatım boyunca hedefim olan 14.düzlemden vazgeçmek için 15.düzlemi dolaşmaya başlamıştım. Derin bir nefes alıp cebimden filopimi çıkardım. Ekranda akan rakamlar bana otuz iki dakikanın kaldığını söylüyordu.

Parmaklarım filopinin esnek ekranına dokunup kasıldı. ''Başaracağım.''

***

Hina

Simbiyotik veri sistemine projemin son aşamasındaki yeni değerlendirmeleri girerken numune çantalarının sağlamlığı için minnettardım. Peş peşe zorunlu dinlenme günlerinin bitmesinin ardından biriken iş yükü normalde beni sinir ederdi.

Şimdi ise aşina olduğum analiz sonuçları ve çizelgeler arasında düşünmeye zamanım kalmadığı için memnundum. Zecrik ile son yaşananların üzerinden birkaç gün geçmişti. Beklemek konusunda iyi olduğunu söylerken haklıymış, beni bulmaya ya da filopiler üzerinden mesajlaşma sistemi ile bana ulaşmaya çalışmamıştı.

Bana alan ve zaman tanırken aklımda yer eden ikinci adamı da hiç görmediğim gerçeği ile umutsuzluk dolu bir nefes aldım. Repias'a kızgın olan yanım ile onu yeniden görmek isteyen yanım birbiri ile sürekli çatışma halindeydi.

Bu denkleme patlayıcı bir reaksiyon unsuru olarak bir anda dahil olan Zecrik de işleri hiç kolaylaştırmıyordu.

En iyisinin bir süre ikisini de düşünmemek olduğuna kendimi inandırıp numune çantasından aldığım yeni tüpü santrifüj cihazına yerleştirip işlemi başlatmadan önce gerekli ayarlamaları yaptım.

İşim bitince geri çekilip ofisin arka kısmında kalan inceleme kabinine girdim. Masanın üzerinde tarih ve işlem sırasına göre ayrılmış slaytların sonuncusunu kontrol edip, tüp standında içinde sarı renkli bir sıvı olanı uzanıp aldım. Yeni bir çift eldiven giyip öze ile istediğim numuneyi alıp önceden hazırladığım besiyere ekim yaparken ofisin kapısının açıldığını duydum.