Hate List

No. 2: Baby Kitten

Hate List
No. 2: Baby Kitten

I roll my eyes. I'm on my way to my Calculus lecture hall. Naalala ko lang naman yung text kanina ni Sebastian.

Sebastian:
Morning, Toby. Late akong nagising. Pwede bang mauna ka na lang sa Calculus? Save me a seat. :D

Well, ano pa nga bang aasahan ko kay Sebastian? Late nanaman siguro yong natulog kagabi.  I step unto the main hall.  Andaming tao. It's not that nakakagulat yon dahil karamihan ng lecture hall ay naandito sa building na ito. It's just that nagkukumpulan sila sa tapat ng isang malaking bulletin board, I think. Napansin kong lahat ng pumapasok sa building ay nakiki-usyoso muna sa kung anong meron doon. I think it wouldn't hurt if maki-usyoso rin ako. Nilapitan ko yung isang galing sa malapit sa board. Itatanong ko na lang. Rather than makipag-siksikan ako dito.

"Excuse me, ate---" Hindi ako pinansin ni ate. Dire-diretso sya palayo sa akin. Sinulyapan nya lang ako at may isang emosyong bumakas sa mukha nya. Disgust. Napanganga yung bibig ko. How rude. Mamaya-maya pa't nakita kong nagbubulungan na ang mga students na nakapalibot sa akin. They may be kind of discreet pero I'm not stupid. I know they're taking about me. Heat swamped my cheeks. Itinungo ko na ang ulo ko at naghanda na akong mag-walk-out. I've never been a people person. Yun ang dahilan kung bakit akala ng iba ay napaka-goody-two-shoes ko at isnabera ako. But with all this attention directed to me, you could kill me now. Sari-sari ang naparinig ko.

"Isa sya dun 'di ba?"

"Ano ba yan, mukha pa namang mabait. Nasa loob pala ang kulo."

"She deserves it."

"What a slut."

Sa lahat ng naparinig ko ay ang pinakahuli ang tumatak sa akin. It may be the faintest of all the sounds I hear pero I'm certain that someone actually said it and it's aimed at me. Slut. I shake my head and hold it up high. No one is going to call me a slut ever again. Itaga nyo yan sa chopping board. Bigla akong nagkaroon ng launting lakas ng loob.

Whatever's happening, it's connected to whatever's post up at that bulletin. I go towards the board. The crowd seems to give way. Good. My eyes scanned a piece of cartolina-sized paper. I squint my eyes. It looked like a collage. The words boldly printed at the top stopped my heart like crazy.

2015-2016 FCA HATE LIST

Nanuyo ang labi ko. Hate List?

Underneath it, andoon ang full name ko, student number, at course ko. And my picture. Namula ang mukha ko. They must have got it on my FB. Dapat namili man lang sila ng picture. I looked like I was high on drugs.

What in the world is this? This is insane. Insane! I tell you, insane!

"Ridiculous," bulong ko sa sarili ko. Alam ko ang tungkol sa tradition na ito ng FCA pero I thought it was near impossible na alin man sa amin ni Seb ay mapapalista doon. For goodness sake, first day of classes ko pa lang ngayon. This must be a mistake. Yes, a mistake.

Lumayo na ako sa board at mabilis na dumeretso sa V. Amorato Lecture Hall.

This just a mistake. Hindi pwedeng hindi ako magrereklamo. But in the meantime, I believe I have a class to go to.

******************************

I have a fluttery feeling as I open the heavy double doors. Nang nagbukas na ito, lahat sila ay nagtinginan sakin. What's this? Stare-at-Sera Day? Medyo na-insecure naman ako sa mga tingin nila kaya itinungo ko ang ulo ko para medyo tumabon ang buhok ko sa mukha ko. Binilisan ko ang lakad ko sa na-is-spot ko na vacant chair sa may unahan. Naka-takip ng buhok ko yung mukha ko. Nevermind looking like Sadako from The Grudge. As I sit, I can still feel those stares boring into my insides. Uncomfortable. Ch-in-eck ko yung phone ko. Ano ka ba naman, Sebastian... Asan ka na?