Önceki bölümü küçük bi hatırlayıp gelmenizi öneririm________
Anılarını hatırladıkça hissettiği ama bir türlü adını koyamadığı o hissi yaşıyordu Keisuke.
Işığına ihtiyacı vardı.
Kafasına kadar çektiği battaniyeyi üstünden atıp yastığını da yanına alarak odasından çıktı.Koridorda ses çıkartmamaya özen göstererek yürüdü ve beyaz çizgili siyah bir kapının önünde durdu.Sağ elinden minik bir kartopu yaparak kapıyı iki kere tıklattı.
Fakat kapı açılmamıştı."Uyuyor her halde..." diye düşündü Keisuke ve bi anlığına içeri girip girmemekte tereddüt etti.
Ve iç sesleri arasında yapılan küçük bir tartışma ile odanın kapısını yavaşça açtı.
Neyseki oda zifiri karanlık değildi.Çünkü babası ona karanlıktan korkmamayı da öğretmişti."Kazutora..." diye fısıldadı ilk önce.Ses gelmeyince yatağın kenarına oturup ışığını izlemeye başladı.
"Sende de ne uyku varmış be." dedi ama belki de uyanmamasından memnundu.Battaniyenin altına girip başını Kazutora'nın göğsüne yasladı ve tek kolunu beline doladı.
Huzurluydu.
Kazutora'nın yanında huzuru hissediyordu.
Ama işin içine Hanma girdiğinden beri bu huzuru biraz bozulmuştu.Genç adamın uyumadan önceki son sözleri şunlar oldu:
"Sana söz veriyorum o herifin sana yaptıklarını ona misliyle ödeteceğim Kazutora."Ve sadece sahibinin duyduğu bir kaç kelime,bu sözlere cevap oldu:
"Sen tutamayacağın sözler vermezsin Keisuke."Hafifçe sırıttı ve bu sefer de o Kei'nin saçlarıyla oynadı.Yanaklarına dokundu.O uykusunda bile güzel olabilen bir Tanrı'ydı.
____________Şu son sahne tam ölüm sahnesi değil mi ama (sadece sondaki vermezsin değil vermezdin olacak)
Offfff 👌🏼
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Orkestra Çetesi
Fanfiction[torabaji] "Hadi çocuklar,onlara Traçe'nin ritmini gösterelim!" "Ritmi şaşıran konserden çıkar!" Onlara göre kavga,bir çeşit konserdi.