Bir insan da olması gereken bazı şeyler vardı; Dürüstlük, Sadakat, Sorumluluk ve Güven.
Bunlar olduğu sürece hayat daha katlanılır ve yaşanılır bir yer olabilirdi.
Dürüst, güvenilir, sadakatlı biri olmayı ve sorumluluk almayı kendine görev edinmiş...
Bu bölüm esas adamımız ile tanışıyoruz, kendisini aşırı seviyorum umarım sizlerde Macit Arman'ı kalbinizin bir köşesine alırsınız...
Lütfen benden satır arası yorumlarınızı esirgemeyin, düşüncelerinizi bekliyorum.
Keyifli okumalar💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. BÖLÜM
Ne garipti hayat değil mi?
Sana hep asla dediğini yaşatıyor, bile bile olmaz dediğini tam önüne getirip mecbur bırakıyor.
Hissettiklerimin önüne geçemiyordum.
Tahammül edemiyordum doğru gelenlerin bir çırpıda silinecek olma intimaline.
Aklımda sadece bana tesadüfen dayatılan şeylerin korkunçluğu vardı.
Evet korkunç.
Dürüstlüğü kendine görev edinmiş benim için çok korkunç.
Dürüstlüğünden hiç ödün vermeyen bir anneyle babanın kızı olarak, dürüst bir şekilde devam etmek isterken hayatıma, elimden alınmaya çalışılıyordu.
Ofisin önündeydim, içeri girmem gerekiyordu ama yapamadım. Giremedim. İçim almadı. Ama almalıydı.
Çünkü mecbur bırakılan her şey, yapılacaktı.
Yapılmak zorundaydı.
Gözlerimi kapatıp açtım ve tüm cesaretimi toplayarak merdivenleri çıkıp içeriye girdim, kartımı okuttuktan sonra asansöre yöneldim ve ikinci kata çıktım, saniyeler içerisinde asansör durduğunda indim ve kendi masama doğru ilerleyip eşyalarımı koydum.
Herkes işine odaklanmış bir haldeydi ve Macit Bey ile görüşecek olan kızlar ellerinde dosyaları ile hazır bir şekilde bekliyordu.
Derin bir nefes aldım ve ben de toparladığım bütün dosyalarımı çantamın içinden çıkartıp elime aldım.
"Çok heyecanlıyım," diye konuştu kızlardan biri. "Macit Bey sonunda döndü ve onunla tanışacağız."
Başımı eğdim ve parmaklarım ile oynamaya başladım.
Yapmak zorundaydım bunu biliyordum ama içimde çok derin bir yerlerde battıkça batan vicdanım susmuyordu.
