Bir insan da olması gereken bazı şeyler vardı; Dürüstlük, Sadakat, Sorumluluk ve Güven.
Bunlar olduğu sürece hayat daha katlanılır ve yaşanılır bir yer olabilirdi.
Dürüst, güvenilir, sadakatlı biri olmayı ve sorumluluk almayı kendine görev edinmiş...
İlk bölümümüz ile geldik... Umarım severek okursunuz.
Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum. Mavi'den bunları esirgemeyin olur mu...
Keyifle okuyun💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. BÖLÜM
Melda Keklik💙
Dürüst olan bir insan, kaybetmez.
Sadakatlı olan bir insan yenilmez.
Sorumluluk sahibi olan bir insan kaybolmaz.
Ve güven veren bir insan her zaman kazanır.
Bundan daha doğru ve gerçek bir söz hiç okumamıştım hayatımda. O kadar haklı bir sözdü ki. Ben kendimi sadece bu söze adamış, ona göre çizmiştim yolumu.
Çünkü ben böyle görmüş ve öğrenmiştim.
Herkesin de böyle olmasını isterdim.
Ama maalesef ki herkes böyle olamıyordu işte. Çünkü insanlar, insanlığını kaybetmiş durumdaydı. Ve içinde bulunduğumuz bu mavi topun insanlığı yavaş yavaş yok olmak üzereydi.
Bunu iliklerime kadar hissediyor ve yaşıyordum.
"Ben yapmadım diyorum size!" Çaresiz çırpınışlarım bir işe yaramıyordu çünkü herkes çoktan bir yargıya varmıştı.
"Hemen Kübra Hanım'a haber veriyorum, senin icabına o bakar."
Gözlerim kocaman açıldığında, yutkunamadım bile. Kübra Hanım'a haber vermesi demek, benim hayallerimin ve emeklerimin bir hiç uğruna mahvolması demekti.
Ve eğer ben kovulursam, elimde avucumda olan her şeyi kaybederdim.
"Bakın, bana neden inanmıyorsunuz bilmiyorum ama ben yapmadım!"
Karşımdaki kadının önce kaşları çatıldı ardından dudakları alayla kıvrıldı. "Sana neden inanalım ki?" diye sordu gözleri beni aşağılayarak süzdüğünde. "Bu ofise geleli daha ne kadar oldu? Basit bir çalışandan başka nesin sen?"
İnsanlar düşüyordu.
İnsanlar kötü olmaya devam ettiği sürece düşmeye de devam edeceklerdi ve bunun farkında bile olamayacak kadar kör olmuş durumdalardı.
Etrafımızdaki çalışanlardan kıkırdamalar yükseldiğinde, içimde bir sızı hissetim ama o sızıya ve bu düşen insanlara yenilmedim.
"İşe yeni başlamış bir çalışan olmam hırsız olduğum anlamına gelmiyor!" Ses tonum yükselmiş, beni aşağılayan insanlara karşı sesini çok sert çıkarmıştı. Hiçbir zaman kendimi veya çevremdeki insanları ezdiren biri olmamıştım. Olamazdım da. "Kurduğunuz cümlelere dikkat edin!"
