Bir insan da olması gereken bazı şeyler vardı; Dürüstlük, Sadakat, Sorumluluk ve Güven.
Bunlar olduğu sürece hayat daha katlanılır ve yaşanılır bir yer olabilirdi.
Dürüst, güvenilir, sadakatlı biri olmayı ve sorumluluk almayı kendine görev edinmiş...
Olaylara giriş yapıyoruz artık, her şey olması gerektiği gibi ilerleyecek ve bakalım bu uğurda neler yaşanacak...
Yıldıza bastığınızı umuyorum.
Bu bölüm satır arası yorumlarınıza ve düşüncelerinize çokça ihtiyacımız var, heyecanla okumayı bekliyorum💙
Keyifle okuyun💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. BÖLÜM
Neydi doğru, neydi yanlış? Her ikisi de bu kadar ağır olmamalıydı.
Ben artık doğruyu yanlışı ayırt edemiyorum.
Hangi yolun beni asıl gerçeğe götüreceğini bilmiyorum.
Kendimi öyle yıkılmış öyle çaresiz hissediyorum ki, hayata karşı olan mücadelemi gün geçtikçe kaybediyorum.
Kaybetmek öyle ağır ki, hazmedemiyorum.
Hazmedemediklerim bir yumru olup oturuyor boğazıma.
Kendim olamadığım her saniye de biraz daha yeniliyorum insanlığa.
Yeniliyorum.
Kim yenilmek ister ki?
Yaptığım çalışmayı kaydettikten sonra kenardaki kahveme uzandım ve birkaç yudum içip sırtımı sandalyeme yasladım, derin bir nefes alıp parmaklarımı kupanın etrafına sardım ve başımı saçlarımı savurarak arkaya yasladım. Gözlerimi birkaç saniye bem beyaz ışıklı tavanda tutup indirdim ve etrafımı izledim. Herkes işine konsantre olmuş bir halde bilgisayarlarına odaklanmıştı. Alt dudağımı dişimle kemirerek onları izlerken gözüme odasından çıkıp gelen Kübra Hanım çarptı.
Çok güzel bir kadındı. Üzerindeki dizlerinin bir tık üstüne gelen siyah yırtmaçlı elbisesi ile çok şık duruyordu ve aourasıyla girdiği ortamda dikkat çekiyordu. Başarısı da dikkat çekmesi için etkendi ama güzelliği her zaman hayran bırakıyordu kendisine.
Bana doğru yaklaşmasıyla istemsizce oturduğum yerde dikleştim ve ona dikkat kesildim. Masamın başında durduğunda, samimi bir tebessüm etti onun samimiyeti benim de sıcak bir gülüşle karşılık vermeme neden oldu.
"Melda."
"Buyurun Kübra Hanım."
"Benimle birlikte Macit'in yanına gelmen gerekiyor, acil toplantı yapmak istedi ve senin de bu toplantıda bulunmanı rica etti."
Kalbim sözleriyle durdurulmaz bir şekilde çarptığında, nefesimin kesildiğini hissettim. Elim ayağım titredi. Oturduğum yerde küçücük kalmak ve geçen her saniye de yok olup gitmeyi istedim.
