Bir insan da olması gereken bazı şeyler vardı; Dürüstlük, Sadakat, Sorumluluk ve Güven.
Bunlar olduğu sürece hayat daha katlanılır ve yaşanılır bir yer olabilirdi.
Dürüst, güvenilir, sadakatlı biri olmayı ve sorumluluk almayı kendine görev edinmiş...
Severek okumanızı diliyor ve satır arası yorumlarınızı sabırsızlıkla bekliyorum.
Yıldıza da dokunalım⭐️
Keyifle okuyun💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM
Beş Gün Önce
Doğrusundan vazgeçmeyen insanlar, şu hayatta hep kazanırlar. Kötülere rağmen.
Hayat her ne kadar acımasız olsada, sana acıyı iliklerine kadar yaşatsada elbet bir yerden sonra seni çekip çıkarır.
Ve dürüstlüğün bu çekip çıkarmanın başrolü olur.
Böyle öğretilmişti bu iki gence.
Bu yüzdündendi Melda'nın bu odadan çıkıp gidemeyişi. Adım dahi atamıyordu Melda, çekip gidemiyordu çünkü anlatmalıydı. Anlatmalı ve bu vicdan azabından kurtulmalıydı. Anlatmalı ve kardeşine kavuşmalıydı.
"Melda," diye fısıldadı Macit Arman büyük bir endişeyle. Karşısında duran kadının ağlayışı onu meraklandırmıştı. Gözlerindeki korkuyla yardım dilenişi Macit Arman'ı vicdanından vurmuştu. "İyi misin biraz daha?"
Melda hıçkırıklarının arasından titrek bir soluk aldı ve sakinleşmeye çalıştı ancak bunu başaramıyordu. Genç kız hissettiği korkudan dolayı panik atak geçiriyordu.
Oturduğu koltuğun kenarına sol avucunu bastırdı ve sağ elini göğüsüne koydu. Kalbi öyle hızlı atıyordu ki, nefesini yitirmeye başlıyordu. "Y-yardım et," diye sayıkladı dolu gözleriyle. Şu an nefes alamıyor oluşu zerre umrunda değildi çünkü nefesinden önemli biri vardı. "N-ne olur."
Macit kızın omuzlarına çıkardığı ellerini kaldırdı ve gözyaşlarından ıslanan yanaklarına avuçlarını dikkat ederek bastırıp yüzünü kendi yüzüne doğru kaldırdı. "Edeceğim," diye konuştu oldukça sakin bir sesle. Merak içerisindeydi ve bir an önce öğrenmek istiyordu ancak Melda kriz geçiriyordu. Eğer Macit yüksek bir tavır gösterir ise çok daha fazla etkilenebilir ve daha da kötüye gidebilirdi. Bu yüzden sakinliğini korumaya çalıştı ve bunu başardı. "Ama senin sakinleşmen ve bana anlatman gerekiyor."
Melda yanaklarında olan avuçlara elini kaldırıp parmak uçlarıyla dokundu ve gözlerini sımsıkı kapattı. Macit Arman'ı duyuyordu ve sakinleşmesi gerektiğini biliyordu. Bu yüzden bir süre bekledi. Aldığı hızlı solukların yavaşlayarak düzene girmesiyle, sıkışan göğüs kafesinin rahatlayarak kendini bırakmasıyla ve hıçkırıklarının iç çekişlere dönmesiyle kapattığı gözlerini araladı ve ona endişeyle bakan mavi gözlerle denk düştü.
