Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aragog"
Halsey - Easier than lying
Ders bitiminde kucağında kedisiyle ilerleyen Yoongi'ye yetişmek için çabaladım. "Yoongi, hayatım yoksa bana kızdın mı?"
Sabırla derin bir nefes çekti. "Hayır Jungkook."
"Of be, kızman için yapmıştım halbuki."
Aniden durdu. Bu sayede yanına yetişebildim. "Sadece onur kırıcı Jungkook."
Kaşlarımı çattım. "Neden onur kırıcı olsun ki?"
"Çünkü insanlar böyle bir konu konuşmuş olacağımızı düşünecekler, sence biz bunu konuşacak konumda mıyız?"
"Böyle bir konu konuştuk Yoongi, onur kırıcı olan bir şey varsa bu senin için değil benim için geçerli. Reddedildiğimi itiraf etmişim gibi zannettiklerine eminim. Benim için bir önemi yok çünkü kimse bunu ciddiye bile almayacak. Ciddiye alabilecek tek kişi sensin işte."
Yanından geçerek Seokjin ve Jimin'in camın arkasında beni bekleyen görüntülerine doğru gittim. Onları görür görmez gülmeye başlamıştım. Benim için hiçbir şeyin önemi yoktu. Hayatını fazlasıyla ciddiye alan oydu, bazen de eğlenmeye ihtiyacı olmalıydı.
Yoongi.
"Yoongi bence de çok umursuyorsun düşünceleri."
Taehyung'a konuyu anlatmıştım ve şaşırmayacağım bir şekilde o da Jungkook'u savunmuştu. Çıldırmama ramak kalmıştı.
"Sence üzerime bu kadar gelmesi normal mi Taehyung?"
Yanıma gelerek yatağıma oturdu. "Tabii ki de değil Yoongi. Ama onunla uğraşmayı seçen de sensin. Ve bundan zevk aldığını inkar etmeye kalkma sakın. Jungkook da bunun farkında olduğu için sana yapıyor zaten. Mesela benimle hiç uğraştı mı?"
"Hayır."
"İşte, ikinizde birbirinizle uğraşmayı seçiyorsunuz. Bence söylediklerini ciddiye almayı bırak ve sen de içinden geldiği gibi hareket etmeye bak. Kimsenin sizi farklı düşünecek hali yok, düşman olduğunuzu biliyorlar ve bunun dalgadan başka bir şey olmadığını da biliyorlar."
Elini omzuma koydu."Babana bir şey söylemeyeceğine eminim. Onu tanımıyorum ama eğlencesi sadece seninle uğraşmak, aile hayatınla zerre ilgilenmiyor."
Haklıydı, bunun farkındayım. Fakat sözlerinde beni kıran bir şey olmuştu bugün. Nedenini anlayamamıştım. Normalde olsa ben de tıpkı diğerleri gibi düşünürdüm fakat bu kez farklıydı ve asla anlayamıyordum.
"Umarım dediğin gibi yapabilirim Taehyung. Hadi yemeğe gidelim."
Her zaman yemek saatini kaçırmadan tam saatinde salonda olurduk. Sanırım bu bizim için bir disiplindi. Saat akşam 19.00 olduğunda tüm ravenclaw öğrencileri salonda bulunurdu.
