Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mom"
STARSET - Monster
Jungkook ile konuşmamızın üzerinden bir hafta geçmişti. Bu bir haftada bir ilerleme kaydetmiş miydik? Hayır. Araştırma yapmaktan sıkılmış mıydık? Ben hayır ama Jungkook evet.
"Belki de büyüklerden yararlanmamız gerekiyordur." sunduğum öneriye göz devirdi. "Voldemort'a gidebiliriz bak bana en iyi şekilde yardım edeceğine eminim."
Sabırla nefes aldım. Huysuz Jeon Jungkook normal şartlarda asla çekilecek çile değildi. Tabii benim zavallı kalbim buna aldırış eder miydi? Etmediği en ufak mimiğinde bile damarlarıma aceleyle kan pompalamasından açıkça belli oluyordu. "Ailenden bahsediyorum, sersem. Mutlaka bir şeyler biliyorlardır." kaşlarını kaldırdı. Önerimi değerlendiriyor olmalıydı.
"Sersem olarak anılmak için fazla çekici olduğumu düşünüyorum." gözlerimi devirdim. Ondan farklı bir şey çıkmasını beklemek haksızlık etmek olurdu zaten.
Kaşlarını çatarak devam etti. "Ayrıca ailemin pek bir şey bildiğini sanmıyorum bu konuda. Salazar'ın soyundan geldiğimize bakma, aktarılan tek şey güç. Alakaları yoktur bu konularla."
Düşünmek için kendime biraz zaman tanıdım. "Belki de ben kendi ailemden bir şeyler öğrenebilirim."
Alayla tek kaşını kaldırdı. "Ne diyeceksin? 'Baba 4 yıl sonra ilk defa slytherin seçilen ve senin nefretini kazanma şerefine erişmiş Jeon Jungkook'a yardım etmek için bir soy araştırıyorum' mu diyeceksin?"
Tekrar gözlerimi devirdim. "Anneme soracağım." yan yana oturduğumuz kütüphane sandalyelerinde aramıza mesafe koymak için her şeyi yapmıştım. Jeon Jungkook'un kokusunu solumak bile bana tarifi imkansız duygular aşılıyordu. Ferah okyanus kokusunu içine çekmek insanı şüphesiz cennete düşmüş hissiyatına sürüklerdi.
Kolunu omzuma attı. Benim aksime o hiçbir şekilde gergin davranmıyordu. Dünya umurunda değildi. "Bak bu olabilir. Annenin tahmini var mı dersin?"
Omzumu silktim. "Annem büyücülük tarihinde iyidir. Soylar hakkında bilgisi olduğunu düşünüyorum. Bugün gelmesini istersem gelir herhalde."
Yanımdan kalkmadan önce burnuma işaret parmağıyla dokundu. "Tamamdır. Annen geldiğinde Jimin'le görünmezlik pelerinini giyer odaya geliriz." gitmeden önce son kez yüzüme baktı. "Bu arada bence bi' hava al yüzün kızarmış, ateşin çıkmış gibi görünüyorsun."
Ardından tek bir kez bile dönüp bakmadan kütüphaneden çıktı. Masalarda ders çalışan tüm öğrencilerin gözleri gizlice üzerindeydi tabii ki. Aksi mümkün olamazdı.
Bizim araştırma yaptığımız köşe biraz daha karanlıkta kaldığı için göze batmıyorduk. Bunu ben istemiştim. Beraber görülmemiz hem farklı binalardan olduğumuz için hem de okula dedikodu yayılma ihtimalinden iyi olmazdı. Onun için hava hoştu. Beni kabul etmişti fakat diğer türlü de olsa kafasına bile takmazdı.
