Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Natural Stone"
Adam Jensen - Chaos
"Anlamıyorsun, ihtiyacım var ona inanıyorum."
"Saçmalama Jungkook, etrafta tek bir kötü enerji var o da sensin."
Pufladım. "Hocam olmaya böyle devam edeceksen yapma hocalık falan Snapeciğim'den yardım alırım ben."
Gülümsedi. Fazla temkinli ve altında ima yatan soğuk bir gülümsemeydi bu. "Sana asa kullanmayı öğretmeyi bırakacağımı mı sandın? Jungkook, beni hiç tanıyamamışsın. Sence bunları göze almadan kabul eder miydim?"
Tek kaşımı kaldırdım. "Çıkarın ne peki?" göz devirdi. "Her şeyi öğrenmek zorunda değilsin. Sadece hayır, doğal taştan herhangi bir şey alamazsın."
Kaşlarımı çattım. "Sen bana mı karışıyorsun be?" sesimi yükseltmem bahçedeki birkaç kişinin dikkatini çekmişti. Aslında insanlar bahçeye gündüz indiğimiz için çaktırmadan bizi izliyordu. Olayın üstünden birkaç gün geçmişti ve Yoongi ile ikinci dersimizi yapıyorduk. Fakat her zamanki gibi başıma bela oluyordu.
" Karışmıyorum, sana karışmak gibi bir hakkım yok majesteleri. Sadece hiçbir işe yaramayacağını dile getiriyorum."
" Sana kalmadım, Jimin'im bana en iyisini alır zaten." kaşlarını çattı. "Dersleri neden ondan almıyorsun?"
"Saçmalama Yoongi sence o çok iyi biliyormuş gibi mi duruyor? Birde sana şantajla yaptırma eğlencesi varken neden Jimin'den öğreneyim ki?" iyiden iyiye sinirlenmişti. "Babamdan sürekli bahsetmesen rahat edemiyorsun değil mi?"
Ellerimi kucağımda birleştirdim. "Hayır tabii ki hayatım. Duydun mu bilmiyorum da, ki ben olsam dinlerdim, Dumbledore'un babanı aramasını engelleyen bendim. Tabii ki de karşılık bekleyerek yapmıyorum bunu ama saf iyilikten oluşan kalbimin de ödüllendirilmeye ihtiyacı var değil mi canım?"
"Bana hayatım deme."
" Tamam hayatımın anlamı." beyaz teni kıpkırmızı olmuştu. Bu çocuğun acilen sinir rehabilite merkezlerine gitmesi gerekiyordu. Öfke kontrolü hiç yeterli seviyede değildi gerçekten.
"İğrenç bir insansın." dudağımı büzdüm. "Böyle düşünmeni sağlayan şey ne peki?"
Hayretle kaşlarını kaldırdı. "Ne mi? Yıl başladığından beri asla peşimi bırakmıyorsun ve daha geçen gün ormanı yakmanın suçunu bana attın. Sence bu basit bir şey mi?"
Alay edercesine gülümsedim. Bu yüz ifadesinin onu daha çok sinir ettiğini biliyordum. "Aklından ne geçiyor, bilmiyorum Yoongi ama yaptığım şeylerin sana özel olduğuna inanıyorsan hayal dünyandan çık derim. Ben Slytherin'im, hani senin olamayıp yüzyıllık aile geleneğini bozduğun Slytherin."
