Korkulan olmuştu hayat bana en büyük oyununu oynuyordu.Elimdeki tüm umutlarımı alıp bana koskocaman bir enkaz bırakmıştı.Şimdi ne yapacaktım?Daha varlığından emin bile olmadığım ablamımı arayacaktım.Bildiğim tek bir şey vardı o da artık tek başımaydım.Tek başıma savaşmak zorundayım.
-MİNA BİR ŞEY YAP!
-AMBULANSI ARADIM TAMAM DUR YA!
Gözlerimi açtığımda ambulanstaydım.Mina yanımda ellerimi tutuyordu.
-Uyandı abi İnci uyandı.
-Tamam sakin ol hastahaneye yaklaştık.
-İnci biz yanındayız tamam mı kardeşim lütfen bende kal .
Hastahane acile yaklaştığımız sırada sedye ile ambulanstan indirildim. Tam o sırada birkaç el silah sesi duydum.Hastahane güvenlikleri destek istediği sırada herkes çığlık sesleriyle kaçıyordu. Doktorlar o kadar kaosun içinde hasta ve hasta yakınlarını sakinleştirmeye çalışıyordu. Mina ellerimi tuttuğu sırada Azra odaya girdi.
-Abi neler oluyor?
-İnan bilmiyorum.Şimdi ne yapacağız biz?
-Sakin olup İncinin başında bekleyeceğiz tabiki.
-Kızlar ben iyiyim hadi çıkalım.
-Saçmalama doktorlar dışarı çıkmayın dedi işte
-Peki ,bana bir doktor çağırsanıza Zeynep ablayı çağırsın buraya.
-Tamam Azra sen burada kal .
Mina odadan çıktığı sırada Azra camdan dışarıyı kontrol ediyordu. O sırada kapı açıldı içeriye o çocuk girmişti. Bana silah doğrultan ve tekrar geleceğini ima eden bakışları ile veda eden çocuk Azraya silah doğrulttu.
-Bakın zarar vermeye niyetim yok.İnciyi buradan alıp gideceğim ve sen kılını bile kıpırdatmayacaksın.
-Hadi ordan çok beklersin.
-Ne yapabileceksin Azra?
-Sen ismimi nereden biliyorsun?
-Sizin hakkınızda çok şey biliyorum şimdi ya susarsın İnciyle çıkarız ya da veda edersin bize.
Serumu kolumdan çıkardığım sırada bana baktı. Daha sonra büyük bir yardım çığlığı koparttım susmamın bir anlamı yoktu. Zaten ikimizide vuramazdı adım kadar emindim çünkü biz onun piyonlarıydık.Yüzüme anlamsızca baktı. Silahını beline koydu. Telefonunu çıkardı ve birisini görüntülü aradı.
-Abicim senin kız burada gördüğün gibi tüm engellere rağmen yanındayım ama misafirperver değilmiş çok kınadım.Bu kaosun içinde onu birilerinin duyacağını sanıyor çok yazık değilmi?
Azra adamın kafasına hasta yatağının yanında duran vazoyu kafasında kırarak etkisiz hale getirdi elindeki telefonu aldı.
-Kimsiniz bilmiyorum anladığım kadarıyla güçlüsünüzde ama bizide hafife almayın derim emanetiniz bir süre bende kalacak. İyi günler.
- Azra sen ne yaptın?
-Saçmalama istersen bekleyecekmiydim.
Adam kısa sürede ayağa kalktı.
-Telefon nerede?
-Sana vereceğimi düşünüyorsan yanılıyorsun.
-Bak Azra er ya da geç her şey açığa çıkacak.Ozaman yardım çığlıkları atamayacaksın bile.
-Onu ozaman düşünürüz.
O sırada Mina odaya hızlıca girdi.Bize baktı sonra o adama .
-Kim bu destursuz ?
