"Cairo, anong plano mo after college?" I asked him. Tumigil siya sa ginagawa at nakangiting sumulyap sa akin. His dimples. It's so cute.
"I will find work. I will earn and I will marry you." I smiled. Magtatapos na siya this year sa college at ako naman ay dalawang taon pa.
It's been four years when I said yes to him. He courted me for five months way back in high school.
"You sure, Cairo? Sure ka na tayo talaga?" His smiled slowly faded. Lumunok ako at nagsisi agad kung bakit ko 'yun tinanong.
"Why? Hindi mo ba nakikita na tayo talaga? I'm very sure. Don't ask me that again." He said. I laughed. His face is very serious. Tumahimik na lang ako at nagpatuloy na sa ginagawa namin.
"Are you ready?" Ngumiti ako kay ate at inayos ang gown na suot. It's my wedding day. After four years, kinasal na rin ako.
I'm very nervous.
I chose a beach wedding because I really like it.
Tumango ako sa kaniya at sa isang iglap lang ay natagpuan ko na ang sarili kaharap ang lalaking hindi ko inaasahang magiging kasama ko na habang buhay. Life is really full of surprises.
"You're stunning." He said. I smiled. He is facing me now. Nasa harap namin ang pare.
When the priest pronounced that you may kiss the bride ay bigla akong natigilan. Lumunok ako at sinalubong ang halik niya.
Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib pero binalewala ko iyon. Tumingin ako sa lalaking nasa harap ko at nginitian siya.
I'm sorry. I'm very sorry. Hindi man natupad ang plano mo. Alam kong masaya ka parin para sa akin. Right?
Tumingin ako sa langit at bumulong.
'I'm sorry. I marry someone else.'
Kasabay ng pag-ihip ng hangin ay ang pag-tulo ng isang mainit na luha sa mata ko.
Cairo died four years ago. He died in car accident.
