Two Life | Sasunaru

5

yorum yapıp oy verirseniz sevinirim, ilgi görmeyince yazma hevesim de olmuyor pek😔😔

⚠️; kan, zorlama

———

Kulaklarımı dolduran uğultu yüzümün buruşmasına neden olurken, refleks olmalı ki; Sasuke'nin arkasına geçmiştim. Etrafımda bulunan insanları, buranın atmosferini tarif etmem imkansıza yakındı, yer altı derken pekala kötü bir yer bekliyordum fakat bu kadarını beklemiyordum.

Birkaç dakika önce bir çiftin açık açık birlikte olduğundan tutun yaralı birinin yerde yatıp, diğerlerinin etrafında hiçbir şey olmamışçasına geçmesine kadar garipti. Giyinişleri, yüzlerinde bulunan piercing, vücutlarında kolayca görünen büyük dövmeler tarif edilemezdi.

Ürperdiğimi hissettim, vücudum titremeye başlarken kaşlarım çatıldı ve adımlarımı hızlandırdım. Öyle ki, hızımı alamamış Sasuke'nin sırtına çarpmıştım. Kafası usulca bana dönerken elim alnıma çıktı, tepkisini görmek adına ise irislerimi ondan çekmedim.

Her zaman olduğu gibi hiçbir duygu belirtisi görmezken çehresinde, eli hızla belimi buldu ve beni kendisine çekerek kulağıma doğru fısıldadı.

"Bana yakın ol, avukatımızın başkalarına yem olmasını istemeyiz ne de olsa."

Yüzüm duyduklarım üzerine buruşurken bana sunduğu teklifi geri çevirmeyerek bedenimi onda doğru yaslayarak ilerlemeye devam ettim lakin fark ettiğim bir şey vardı; neden şu anda herkes bize bakıyordu?

"Sasuke," dedim kaşlarım çatılırken, hepsi bir anda üzerimize gelmeyi düşünmüyordu öyle değil mi?, "neden herkes bize bakıyor?"

Sasuke'nin göğsü şişerken, derin bi' nefes aldığını varsayıyorum, "Bazen kimin yanında olduğunu unuttuğunu sanıyorum." dedi. Bununla birlikte gözlerimi devirirken "Yani?" diye mırıldandım "Benim gibiler için sizin varlığınız yalnızca beladan ibaret, onun dışında pek de bir şey ifade etmiyorsunuz."

"Ama bu ortamı bilemem tabi."

Söylediklerime karşı Sasuke sessiz kalırken içimde oldukça garip bir his büyüdü öyle ki kendimi Sasuke'den üstün gördüm.

Ne de olsa ben insanları öldürmüyordum, başkalarına zarar vermiyordum ve sırf bu sebepten ötürü, kendimi Sasuke'den üstün görmem niyeydi?

Düşüncelerim arasından ışıklandırmalı ve az buz insanın bulunduğu bir koridora geldiğimizde içimdeki tüm hisler sineye çekilip, yerini gerginliğe bırakırken meraklı bakışlarımı etrafta gezdirdim. Yerden ışıklandırmalıydı, sağ ve solda nadir olarak kapılar bulunuyordu fakat biz durmadan ilerliyorduk.

"Nereye kadar böyle yürümeyi düşünüyoruz?" diyerek ofladım, Sasuke ise belimdeki elini sıkılaştırarak "Söylenmekten sıkılmadın mı?" diye sordu. Pekala cevap verdiğimde, dönüt almayacağımı bildiğim için uğraşmadım ve ilerlemeye devam ettim.

İnsanlar ise çoğalmaya başlamış, yine kalabalık bir ortama girmiştik. Gözlerim bizden birkaç adım uzakta duran, ellerindeki taşlarla eğlenmeye çalışan küçük çocuklara kaydı. Yavaş yavaş bize doğru geliyorlardı ve yüzümde oluşan gülümsemeyi engelleyememiştim.

"Böylesine sevimli ço- Tanrım, ne yapıyorsun sen?"

Neşeyle çocuklardan bahsedecekken, birisi Sasuke'nin bacaklarına doğru düşmüş Sasuke ise elini, beline yönlendirmişti. Elim hızla ellerinin üzerine kayarken Sasuke bana bakmış ve "Nerede olduğunu da mı unutmaya başladın? Bunlar normal çocuklar değil, bi' hırsız." demişti histerik bir sesle.