Two Life | Sasunaru

2

okunmaya göre oylar ve yorumlar az🥺 biraz duyarlı olup etkilesimde bulunursanuz sevinirim ❤️

———

"Bırakın beni!"

Kollarıma sarmaşık misali dolanmış eller canımın yanmasına neden olurken nerede hata yaptığımı düşünmeden edemiyordum açıkçası. Oldukça büyük evin, hayır buraya ev denmek yetmezdi kesinlikle tabiri caizse saraydı burası, giriş kapısına doğru sürükleniyordum.

İki yanımda koruma olması yetmezmiş gibi önümde ve arkamda da bulunmaları, sinirlerimi zıplatırken içeri girdik. Bana evi inceleme fırsatı dahi tanınmadan, hızla oldukça geniş bi' alana getirildim.

Karşılıklı beyaz koltukların birinde oturan Hinata'yı gördüğümde kaşlarım çatılırken bakışlarımı hızla, ellerini göğsünde birleştirmiş olan müvekkilime çevirdim.

"Bu da ne demek oluyor?"

Yüzündeki o biçimsiz ifadeyi bozmadan bana oldukça kalın sesiyle "O soruyu benim sormam gerekmiyor mu avukat bey?" demiş ve kaşlarını yapmacık bir edayla kaldırmıştı.

Kanın beynime hücum ettiğini hissederken "Gerekmiyor efendim, bununla ilgili bir sorununuz mu vardı?" dedim duygularımı gizlemezken.

"Davayı konuşmaya sizi beklerken başka bir avukat göndermek, ne anlama geliyor?"

Gözlerimi devirdim "Hinata bizim ajansımızdan, benim ya da onun gelmesi hiçbir şey fark etmiyor. Bundan sonraki davalarda Hinata size yardımcı olacak." dedim bıkkın ses tonuyla.

Müvekkilimin kaşları alayla kalkıp, dudakları kıvrılırken "Burada anlamadığınız bir şey var galiba avukat bey." demiş ve devam etmişti "ben sizi istedim. Ajansınızdan dahi, özellikle sizi istedim."

Yapmacık bir şekilde gülümsedim ve "Fakat ben sizi istemiyorum, efendim." dedim "Beni buna zorlayamazsınız."

Pekala karşımdaki adamın oldukça önemli bi' yakuza olduğunu biliyordum fakat umrumda değildi. Bu tür şeyler hiçbir zaman umrumda olmamıştı, olsaydı zaten avukat olamazdım.

Ve ayrıca, karşımdaki adamın istediğini alana kadar pes etmeyeceğini de biliyordum, öyle de oldu.

Sözlerime iltimas etmezken Hinata'nın evden çıkarıldığına ve zorla o adamın karşısına oturtulmama şahit oldum, yalnızca on dakika içerisinde.

Yüzündeki sahte gülümseme silinmezken "Şimdi, nerede kalmıştık?" dedi ve yanında bulunan siyah takım elbiseli adamdan ince bir dosya alarak, önüme uzatıldı. Sol yanımdan bana uzatılan kalem ise adeta başka şansın yok der gibiydi.

"Bu kağıdı imzalamasan dahi, bunu imzalamışsın gibi gösterip sana bunu zorunlu tutabilirdim fakat düşünceli bir insan olduğum için bunu yapmıyorum. Kendi rızanla imzalamanı görmek daha da eğlenceli, avukat."

Kaşlarım çatıldı ve sertçe yutkundum. Boğazımda düğümlenen yumru, tüm bedenimi sarsarken ellerimin titrediğini hissetim.

"Bunun haneye tecavüz olduğunun farkındasınızdır umarım."

Gülümsedi, gülümsemesi kusursuz çehresine tezat olarak kusurluydu, umursuzca bir gülümsemeydi bu. Tıpkı "bu umrumda gibi mi görünüyor" der gibiydi.