Two Life | Sasunaru

12

arayı bayağı açtık, cidden hicbir sey icin motivem yok gibi bir şey ama neyse umarım bölümü beğenirsiniz ❤️

———

"Belim kırılacakmış gibi hissediyorum." diye mırıldandım üzerime atılmış kolu beşinci defa ittirirken. Sızlayan bedenime doğru olan ağırlık kaşlarımın çatılmasına neden olurken "Uzaklaş artık benden!" diye bağırdım elimden geldiğince.

Boğazlarım ağrıyordu, sesim çatallı çıkıyordu ve kılımı kıpırdatacak halim yoktu. Öyle ki uyuyalı zaten 5 saat olmuştu, Sasuke sağolsun erkenden kalkmak zorunda kalmıştım ve gram oynamıyordu yerinden.

Aralık olan gözlerimi Sasuke'nin dibimde olan yüzüne diktim sinirle. Boşta olan elimi zor bela kaldırarak yanağına yerleştirdim ve yüzünü sallamaya başladım sertçe uyanması için.

Birkaç sallayışımla gözlerini aralayıp bana bakarken hızla "Uzaklaş benden uyuyamıyorum." demiştim fakat Sasuke bunun tam tersini söylemişim gibi algılamış olmalı ki, üzerimde bulunan ince örtüyü bedenime dolamış ve beni belimden tutarak kendine çektiği gibi kafasını göğsüme yaslamıştı.

Kaşlarım çatıldı, ben rahat uyuması için bir oyuncak falan mıydım onun için?

"Sasuke!" diye bağırdım sinirle "uyumak istiyorum artık çok yorgunum, uzaklaş benden!"

Boğuk mırıltılar kaşlarımın havalanmasına neden olurken duyabileceğim bir şekilde "Çok dayanıksızsın," demişti sinirlerimi bozmak istercesine "sana spor falan mı yaptırsak?"

"Buna gerek olacağını sanmıyorum çünkü bir daha böyle bir şey yaşanmayacak."

Belimdeki elleri, canımın acımasına neden olacak şekilde sıkılaşırken acı içinde inledim ve "Ne yapıyorsun?" diye cırladım. "Asıl sen ne saçmalıyorsun gece.." demiş ve bir süre sonra bekledikten sonra ani bir hareketle beni yatağın diğer bir ucuna yollayarak kalkmıştı.

Hareketlerine anlam verememiş olsam da buna aldırmamış, bol olan yatakta gerile gerile uyumuştum Sasuke'yi umursamayarak.

Öyle ki, kalktığımda havanın kararmış olduğunu görüp şok olmuştum. Sasuke de ortalıklarda yoktu. Gözlerim telefonumu arayıp, yandaki komodinin üzerinde olduğunu gördüğümde hızla elime aldım ve aynı şekilde Sasukeyi aradım. Birkaç çalışta telefon açıldı ve yalnızlıktan gerilen tüm kaslarım, sesini duyunca gevşedi sebepsizce.

"Beni mi özledin?"

Kaşlarım ukala tavrıyla çatılırken "Neredesin, odada yalnızım." dedim gergin ses tonuyla. "Lobideyim, hazırlandıktan sonra gelebilirsin."

"Pekala, geliyorum."

Telefon kıyafetlerin üzerine koyulmuş olduğu için ve ben zaten öncesinde temizlenmiş olduğum için ağrılarıma çok itibar etmemeye çalışarak giyindim.

Sonrasında ise dikkatli hareketle (belim çok ağrıyordu) odadan çıktım. Geniş koridorda, birbiri ardı kesilmeyen korumalar şaşırmama neden olduysa da bunu pek belli etmemeye çalıştım ve asansöre binerek lobiye indim.

Buradaki korumalar, neredeyse gördüğümün on katı kadar olurken kaşlarım çatıldı ve tam karşımda olabildiğine bir ciddiyetle karşısındaki adamla konuşan Sasuke'ye baktım, geceden eser yoktu sanki.