Two Life | Sasunaru

8

oy sınırı koymaya karar verdim asklar..
+30 sınır olsun 😭 ayrica satir arasi yorum yaparsanız sevinirim.

⚠️: Hafif cinsellik

———

"Ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu senin?" diye sordum bi' hışımla duygularımı gizleme gereği duymazken "Sevgilin olduğum yalanını geçtim -ki iki erkeğin arasındaki ilişkiyi kim öylece onaylar- dışarıdan bakıldığında, hasta duruyor gibi bir halim mi var?"

Vücudumu saran sinir ellerimin titremesine ve yanaklarımın kızarmasına neden olurken Sasuke az önce saçmaladığı yetmiyormuş gibi, rahat hareketlerle küçük pansiyon odasında bulunan yatağın üzerine oturmuş ve "Garip bir çift olduğumuzu düşünecekler ve burada olabilecek şeyler için bizi suçlamayacaklar." demişti hiçbir duygu kırıntısı barındırmayan ses tonuyla.

Şaka mı yapıyordu yoksa düşündüklerinde ciddi miydi bilmiyordum lakin saçmalıktan ibaretti. Tam bir saçmalıktı, başka hiçbir şey değil.

"Ve buna inanan tek kişi sensin, sevgilim." dedim sonda alayla karışık imalı bir sesle ellerimi göğsümde birleştirirken. Tabi ki, Sasuke yaptığım imaların hiçbirini umursamadı ve onun yerine üzerindeki fazlalıkları çıkartarak "Burada çok kalamayız artık." dedi "olabilecek en kısa sürede halledip geri dönmemiz gerekiyor."

"Neden Rusyadayız?" diye sordum, aslında bilinçsizce yaptığım bir hareketti çünkü yalnızca aklımdan geçiriyordum fakat farkında olmadan dile getirmiştim.

En büyük işler ve çoğu kaçaklar burada oluyordu. Tabi buranın meşhur karanlık işleriyle uğraşan adamlarından bahsetmiyorum dahi. Pekala bunu bildiğim halde, bu denli saçma hareketleri neden sürekli sergiliyordum aklım almıyordu.

"Şimdi ne yapmamız gerekiyor?" diye sordum ve irislerimi pencereye sabitleyerek devam ettim "hava kararmak üzere ve buradan çıkarsak - kapıyı gösteriyordum- şüphelenebilirler, ne de olsa normal bir çift değiliz."

Sasuke odada bir şeyler ararmışçasına dolaşıp, lambalara, süs eşyalarının altına ve hatta banyoda bile elini orada burada gezdiriyordu. Bunu dinleme cihazı olup olmadığını kontrol etmek adına yaptığını anlamak pek zor değildi, yine de bunları yaparken bana da dikkat etseydi kötü olmazdı.

"Kapıdan çıkacağımızı hiç söylemedim avukat, onlar gün boyu bizi odanın içerisinde olup" demişti bana doğru yaklaşıp anlıma dökülen perçemlerimi düzeltirken "birbirimize zaman ayırdığımızı düşünecekler."

Yüzüm buruştu ve birkaç adım gerileyerek "Bunun için elimizi hızlı tutmamız gerekmiyor mu?" diye mırıldandım ve gerekli birkaç parça eşyayı alarak pencereye doğru ilerledim "kapıdan çıkmayacağımıza göre, pencereden çıkacağız öyle değil mi?"

Sasuke bir şey söylemeden beni takip edip, benden önce odadan ayrıldığında arkasından atlayıp onu kara boğmamak için kendimi tutmadım desem yalan olurdu. Bu düşüncelerim dışında; bulunduğumuz pansiyon tek katlı olduğu için pencereden çıkmak pek zor değildi. Ayrıca kaldığımız oda arka tarafa yani ormanlık alana baktığı için, gittiğimizi geç fark ederlerdi.

"Biraz yavaş gitmeyi deneyemez misin?" diye  homurdandım kara batıp batıp çıkarak, neredeyse dizimin çok az altına geliyordu lakin yine de yürümek oldukça zordu.