အပိုင္း - ၁၂
××××××××
ကားမွန္ျပတင္းေပါက္မွ ျမင္ရသည့္ ရႈခင္းမ်ားက လွပ လွသည္၊၊ မနက္က မိုးရြာ ထားလို႔ ထင္သည္ ပတ္ဝန္းက်င္က စိုစြတ္ေအးျမေနသလိုပင္၊၊ ဘတ္စ္ကားစီးျပီး ကားမွန္ ျပတင္းေပါက္မွ ရႈခင္းမ်ားေငးျကည့္ရတာကို ကၽြန္ေတာ္က သေဘာက်သည္၊၊ yunho ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ၏ အျပဳအမူကို အရူးဟု မွတ္ခ်က္ျပဳေသာ္လည္း အတူတူစီးဖို႔ေခၚရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းေပ၊၊ စာေမးပြဲေျဖရန္ နွစ္ရက္သာ လိုေတာ့ သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမနက္ အိမ္ျပန္ျပီး ညေန ဘက္စကားျဖင့္ ေက်ာင္းျပန္လာသည္၊၊ ေမေမကေတာ့ အိမ္တြင္ညအိပ္ပါ ဟုေျပာ ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မနက္ေစာေစာ စာျကည့္တိုက္သြားစရာ ရွိတယ္ဆိုျပီး ျပန္လာခဲ့သည္၊၊ အိမ္မွာ ညအိပ္ရသည္ထက္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အေဆာင္မွာ အိပ္ရသည္က ပိုျပီး သက္ေသာက္သက္သာရွိသလိုပင္၊၊ ကိုကိုက သူ႔ တာဝန္က်ရာ ျမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရြ႕ေနထိုင္သျဖင့္ အခုလို ေဖေဖ ခရီးထြက္ေနသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ေတာ့ အိမ္တြင္ ေမေမတစ္ေယာက္တည္း ရွိသည္၊၊ ေဖေဖက ကိုကို႔ကို ဒီျမိဳ႕မွာပင္ တာဝန္က်ေအာင္ လုပ္ေပးမည္ဆိုတာေတာင္ ကိုကိုက လက္မခံေပ၊၊ အစက ကိုကို အဲ့လိုလုပ္တာကို နားမလည္ေပမယ့္ အခုေတာ့ နားလည္လာမိသလိုပင္၊၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုကို႔ လိုပင္ တကၠသိုလ္ကို နိုင္ငံျခားတြင္ ေလၽွာက္ထားသည္ဟု ေမေမသိလၽွင္ ေတာ္ေတာ္ပင္ စိတ္ဆိုးေနလိမ့္မည္၊၊ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဝါသနာပါသည့္ အနုပညာတကၠသိုလ္မွန္းသိရင္ေတာ့ အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ ပင္ ေမေမပြဲျကမ္းလိမ့္မည္၊၊ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကိုကို႔ လိုပင္ ဆရာဝန္ျဖစ္ေစခ်င္သည္၊၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါ၊၊ yunho နွင့္ အတူတူ တက္ခ်င္သည္၊၊ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ နွစ္ေယာက္ေလၽွာက္ထားသည့္ တကၠသိုလ္ အတူေပမယ့္ ျမိဳ႕ခ်င္းေတာ့ တူသည္၊၊ သူက သူဝါသနာပါရာ အင္ဂ်င္နီယာလိုင္းကိုသာ ေလၽွာက္သည္၊၊ သူကေတာ့ စာေတာ္သျဖင့္ ဘယ္တကၠသိုလ္မဆို တက္နိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူနွင့္ အတူတူနီးနီးေလးတြင္ ေနခ်င္၍သာ ဝါသနာပါသည့္ ပညာဆိုေပမယ့္ အမွတ္အရမ္းျမင့္သည့္ တကၠသိုလ္ကို မီရန္ ေတာ္ေတာ္ပင္ ျကိုးစားေနရသည္မွာ ေခါင္းပင္ေပါက္ထြက္မတတ္၊၊ yunho ဆိုမွ သူ ဒီေန႔ ဘယ္မွာပါလိမ့္ ၊ အိမ္မွာပဲလား၊၊ ဖုန္းလည္းမဆက္ ၊ စာလည္း မပို႔ ၊ တစ္ေနကုန္ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္၊၊ ေမေမနွင့္ အတူတူခ်ိန္တြင္ သူမ်ားဖုန္းဆက္ေနမလားဟု စိုးရိမ္စိတ္ဝင္မိေပမယ့္ သူ က တစ္ေနကုန္ ဖုန္းမဆက္ပါ၊၊ ေက်ာင္းတြင္ ျဖစ္ျပက္ေနသည္မ်ားကို ေမေမမသိဘူးဟု ကၽြန္ေတာ္ အတတ္မေျပာနိုင္ေပ၊၊ ေမေမ့ဆီက စူစမးေမးခြန္းမ်ားကိုလည္း ျပန္မေျဖခ်င္၊၊ အခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ကၽြမ္ေတာ့္တို႔အေျကာင္းကို ေမေမကို မသိေစခ်င္ေသးပါ၊၊
