Merhabaaaa! 👋🏻
Bu kez erken geldim, değil mi?🤭🤭🤭
Söz verdiğim gibi. 😁
Bu bölüm birazcık ama ufacık, mini minnacık romantik miyiz ne?🤭
O halde hiç beklemeyelim, hemen başlayalım
Zevkle okumalar.
*
Yeni evimize taşınalı henüz dört gün olmuştu. Onca harala gürele arasında tam anlamıyla yerleşememiştik bile.
Taehyung da ben de eve alışma sürecindeydik.
Ama birlikte yaşayacağımız evimizi çok sevmiştik. Her ne kadar eski ve bakımsız ama 'ucuz' olsa da kutu gibi, şirin bir evdi.
Açıkçası şu kısıtlı sürede kısıtlı bütçemize uygun bir ev bulabildiğimiz için oldukça memnundum.
Yoğun geçen günün ardından akşam üstü okuldan çıkmış eve geçmek üzere otobüs durağına doğru yürürken bir yandan da sevgilime mesaj yazıyordum.
📱"Bir şey lazım mı sevgilim?
Gelirken alabilirim."
Henüz dersteyken mesaj atıp erkenden eve gideceğini söylemişi sevgilim. Okul çıkışı oyalanmamamı, doğruca eve gelmemi yazmıştı.
Tıpkı onun dediği gibi, doğruca eve gidiyordum şuan.
📱"Gelirken kola alabilir misin sevgilim?
Ben yemeği hazırladım
Seni bekliyorum"
Taehyung'un mesajını okur okumaz yüzümde kocaman bir tebessüm belirmişti. Benim düşünceli sevgilim bize yemek de yapmıştı.
Eve gittiğimde mutlaka ona kocaman bir öpücük vermeli, onu ödüllendirmeliydim. Çünkü çok sık olmasa da sevgilimin mutfağa girip bana yemek yapması hoşuma gidiyordu.
Nihayet durağa yanaşan otobüse binip, boş bulduğum yere oturduğumda sızlayan ayaklarımdan gün içinde ne kadar yorulduğumu anlamıştım. O nedenledir ki yol boyunca uyuklayıp durmuştum.
Ama neyse ki ineceğim durağı kaçırmamıştım.
Durağımda duran otobüsten hışımla indim ve cadde boyunca ilerleyip hemen köşe başındaki marketten sevgilimin istediği kolayı aldım.
Artık tek hedefim evimdi, sevgilimdi... Adımlarımı hızlandırmış bir an önce eve varmak için bütün gücümle yürümeye çabalıyordum.
Haftanın son günü olması, cumartesi sabahı sevgilimle yatakta uzun uzun tembellik yapacağımızın düşüncesi beni motive ediyordu. O nedenle de bütün enerjimi evimize ulaşan şu yokuşta harcamaktan çekinmiyordum.
Yüksek motivasyonumla çok geçmeden eve varmıştım. Anahtarı yuvasına sokup açtığım kapıdan girer girmez dar koridorumuzda ilerlediğimde birkaç adımda salona vardım. "Sevgilim ben geldim!"
Bir anda arkamdan bedenime dolanan kollarla hafifçe yerimde zıpladım.
Oysa ki bana sarılanın Taehyung olduğunu biliyordum, ama yine de bu hareketinin beni ürkütmesine engel olamamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yan Daire, No.7
Fanfic-Ailenizin Hayırsızı- Sağdaki komşu kapıdan bir kafa ve yarım bir beden eğildi benim tarafıma. "Evet ne vardı?" "Ne mi vardı? Saçmalamaz mısınız acaba? Ne yok ki? Ses var, gürültü var, sinir - stres var... Ah evet bir huzur yok sadece!" Hala burnu...
