Bilekler || Hyunho

4. Bölüm

Buraya birşey yazmıyınca çok garip hissediyorum normal midir? Her neyse şimdi bölüme geçelim. İyi okumalar<3

-

*MinhoXHyunjin*

Minho
Hyunjin

Hyunjin
Efendim Minho?

Minho
Şey, okul bu pazartesi açılıyor.

Hyunjin
Evet?

Minho
Seninle birşey konuşabilir miyim?
Okulun ilk günü

Hyunjin
Neymiş bu?

Minho
Birşey işte mk
Sürpriz olsun istiyorum

Hyunjin
Peki
Konuşuruz

Minho
Teşekkür ederim

*^*

Ne konuşacaktık ki? Biliyorum soğuk konuştum. Bunu bilerek yapıyorum. Çünkü o bana zarar verebilir. Psikolojik olarak, zaten iyi olduğumu düşünmüyorum. Bazen durduk yere ağlama krizlerim geliyo. Böyle zamanlarda ilaç kullanıyorum.

Minho kendimden uzak tutuyorum çünkü ondan çok korkuyorum. Bunu daha önce de söyledim ama korkma sebebim basit birşey değil. Babam sadece bana zarar vermezdi, annem ve ablamada aynısını yapardı. Ablam bu yüzden gözlerimin önünde kendini asmıştı. Annem ise gözlerimin önünde, minhonun yaptığının abartılısını yapmış, tüm küveti doldurmuştu. Oysa o musluk değildi.

</3

"Anne ne yapıyosun?"

"Duş alıcam balım"

"Elindeki bıçakla ne yapıyorsun?"

"Senden birşey isteyebilir miyim?"

"Tabii anne!"

"Arkanı dön bana" Döndüm.

"İşlemleri öğrendiğin için heyecanlı mısın?"

"Evet!"

"O zaman bana bu işte ne kadar iyi olduğunu göster"

"Nasıl yapıcamm?!"

"Yaşını ikiyle çarp, dörde böl, on dört ekle ve dokuza böl. Sonra çıkan sayıdan geriye doğru say! Sıfır dediğinde arkanı dön"

"TAMAM! Sekiz kere iki, on altı. On altı bölü dört, dört. Dört artı on dört, on sekiz. On sekiz bölü dokuz... İki! İki, bir, SIFIR!" Bekledim ama hiçbir ses yada herhangi birşey yoktu. Yapmam uzun sürmüştü uyuya mı kalmıştı?

"Anne? Saydım!" Ona doğru döndüm... Koşarak babamı çağırmak istedim ama babam evde yoktu. Evde kimse yoktu, annem ve ben. Titreyerek başına gittim. Ağladım, saatlerce annem orada küveti kanıyla doldururken ben ağladım. İçine girdim küvetin.

"Anne kalk! Anne babam ya bana kızarsa ve sen bana sarılmak için orada olmazsan?! Anne kalk!"
...
"Anne"
...
"Anne lütfen kalk"