5. Bölüm

479 43 4
                                    

Nabersiniz? Umarım iyisinizdir. Ben değilim... Sınava giricem 40dk sonra. Çok stresliyim. Ama bölüm çoook güzel! İyi okumalar!

-

  Sabah uyandım ve okul formamı giydim. Kahvaltı masasına oturmadan evden çıktım. Genelde benim için hazırlanırdı ama ben yemezdim. Okulun yolunu tuttuğum sırada bir mesaj geldi.

MinhoXHyunjin

Minho
Hyunjin!
Günaydın!

Hyunjin
Günaydın

Minho
Çatıda seni bekliyorum

Hyunjin
Yoldayım ve gerçekten bu saatte konuşmak isteyecek kadar önemli olan şeyi merak ediyorum

Saat 7 ve ben çok uykuluyum

Minho
Ben bunu ne kadardır bekliyorum haberin var mı?

Derslere girmeden söyliyicem işte.

Hyunjin
Geldim

*^*

  Konuşmadan çıktım. Çatı katının merdivenlerini çıkarken, bir yıl sonra ne için bu kadar daralttığını düşünüyodum. Tabii bir cevap bulamadım çünkü çok mantıksız. Yukarı çıktığımda oturmuş telefonuna bakıyodu. İnsan bi kafasını kaldırır. Yanına gittim ve tepesinde dikelmeye başladım.

"O! Geldin mi?"

"Hayır sınıftayım" Yüzüne bir gülümseme yayıldı ve ayağa kalktı.

"Hyunjin sana birşey gösterecek ama sonuna kadar burayı terk etmiyiceksin tamam mı?"

"Hayır"

"Ya! Güzel birşey çıkıcak sonunda yemin ederim!"

"Yemin ettin bak!"

"Evet"

"Tamam bekliyorum" Kollarını sıyırmaya başladı. Bana onları daha yakından mı göstericekti? Zaten yeterince aramızı açmıştı bunu yaparak, tekrar niye yapıyordu?!

"Ne yapıyosun?!"

"Sadece bekle!"

"Gözüme mi sokmak istiyosun Minho! Söyledim işte korktuğumu! Daha niye zorluyos-" Kollarını bana doğru uzattı. "Bak!" Yüzünde kocaman bir gülümseme vardı. Kollarında sadece eskisinden kalma izler vardı. Çok fazla değillerdi. Toplasan on tane ya vardı ya yoktu. Uzun zamandır yenisinin vurulmadığı her halinden belli oluyordu. "Hyunjin, senden sonra kendime daha çok zarar verdim ama sonra, senin için kendime zarar vermek yerine bunu tercih ettim. Sen benden bu yüzden korkuyodun bende onlardan kurtuldum. 6 aydır hiçbirşey değmedi kollarıma, yemin ederim!" Bileklerini tuttum. Onu bıraktığım günden beri kendime kızıyodum. Onun yaralarını iyileştirmek yerine kanattığım için ama elimde olmayan birşeydi.

"Hyunjin? Birşey söylemiyicek misin?" Gözlerim doldu. İlk önce sol bileğini, sonra sağ bileğini öptüm. Onu kendime sıkıca çekip kollarımı boynuna sardım.

"BENİ KORKUTTUN!"

"Sende beni korkuttun!"

"Özledim Hyunjin"

Bilekler || Hyunho Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin