Okul bittikten sonra çantamı toparlayıp kafeye gitmeye hazırlandım. Acaba yarın Eun gelicekmiydi ? Onu aşırı derecede merak ediyordum.
Çantamı belime alıp sınıftan çıktım. Biri beni kolumdan durdurdu. Arkama baktığımda bunun yeni gelen çocuk olan Hyunjin olduğunu öğrendim.
Ona şaşkın gözlerle baktım. Bana ilk önce baktı sonra konuşmaya başladı. "İstersen birlikte eve doğru yürüye biliriz ?" Dedi.
Bana mı diyordu ? Benimle yürümek istiyordu ? Oha ! Daha önce hiç kimse bana böyle bir teklif sunmamıştı.
"Ş-şey h-hayır özür dilerim ama ben eve gitmiyorum işim var çalışmam gerek." Dedim ve önüme döndüm. Neden kalbim bu kadar hızlı atıyordu ki ?!
Tam gitmeye başlayacaktım ki yeniden konuşmaya başladı. "Nerede çalışıyorsun ki ?" Dedi. "******* Kafesinde." Dedim.
Cidden bu sorusuyla bir garip olmuştum. "Tamam zaten benim evimde o caddelerde gel beraber gidelim." Dedi.
O caddelerde mi ? Ben kaç yıldır varım ama onu hiç görmemiştim ? Nasıl ola bilir ki ? Ona dönüp "Ben kaç yıldır bu caddelerdeyim ama seni hiç görmedim ?" Dedim.
Bana baktı ve "Yeni taşındım." Dedi. Kafamı 'olumlu' anlamda salladım ve "Tamam o zaman birlikte gidelim." Diyerek gülümsedim. O da bana gülümsedi.
~ ~ ~ ~
İkimizde yol boyu sessizdik. Ne o benimle konuşuyordu ne de ben onunla. Sonunda bu sessizliği o bozdu ve konuşmaya başladı.
"Eğer istersen bundan sonra beraber gidelim he ne dersin ?" Dedi. Bakışlarımı ona taraf çevirdim. "T-tamam... Olur." Dedim.
Ne oluyor ya ? Bugün şanslımıydım yoksa şanssız mı ? İlk önce arkadaş edindim. Şimdiyse bu. Yoksa hayat benim yüzüme mi gülüyordu ?
"Ne o derin derin düşünüyorsun ?" Dedi. Ona bakıp telaşla "H-hayır hiçbir şey düşünmüyorum." Dedim. Kafasını 'tamam' anlamında salladı.
Kafeye vardığımız da ona bakıp "Teşekkürler." Dedim. Bana "Rica ederim arkadaşız ne de olsa." Dedi. B-biz arkadaşmıydık ?
"Biz arkadaşmıyız ?" Dedim tuhaf bakışlarla. "Evet ? Yoksa sen beni arkadaş olarak mı görmüyorsun ?" Dedi. Kafamı 'hayır' anlamında sallayıp hemen konuşmaya başladım.
"Hayır ! Sadece garip geldi..." Dediğimde bana bakıp sırıttı. Sonra "Tamam o zaman. Memnun oldum arkadaşım." Dedi. Bu beni çok garip hiss ettiriyordu. Ben de ona bakıp
"Memnun oldum." Dedim yüzümde kocaman bir gülümsemeyle. O da aynı şekilde gülüyordu. Bu beni çok mutlu etmişti. Aynı gün iki arkadaş edinmiştim ! (Saf kızım benim)
"O zaman hoşçakal." Dedi. Ben de "Hoşçakal." Dedim. Sonra arkasını çevirip gitmeye başladı. Onun arkasından bakıyordum. Cidden hoş çocuktu. (Seviyorum böyle serefsizlik yapıp okuyanları çıldırmak hihehi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seviyorum seni çocuk
Evet Queenlerim buraya kadardı umarım beğenirsiniz 💕
